Amaç: Bu araştırmanın amacı, koruyucu aile bakımı altında yaşayan ve 6-17 yaşları arasında olan
çocukların davranış ve duygusal sorunlarını çoklu bilgi kaynaklarından elde ederek, kurum bakımı
altında ve öz ailesi yanında yaşayan çocuklarla karşılaştırmaktır. Yöntem: Kesitsel nitelikteki bu
çalışmanın örneklemini, Ankara'da koruyucu aile yanında bakılan 39 çocuk, kurum bakımı altındaki 62
çocuk ve öz ailesi yanında yaşayan 62 çocuk oluşturmuştur. Veri toplama araçları olarak, ailelere
?Koruyucu Aile Görüşme Formu?, ?6-18 Yaş Çocuk ve Gençlerde Davranış Değerlendirme Ölçeği?,
öğretmenlere ?6-18 Yaş Çocuk ve Gençler için Öğretmen Bilgi Formu? ve gençlere ?11-18 Yaş Grubu
Gençler İçin Kendini Değerlendirme Ölçeği? uygulanmıştır. Sonuçlar: Bakım modellerine göre çocuklarda
sorun davranışların görülme sıklığı; öz aile yanında yaşayan çocuklarda % 9.7, koruyucu aile yanında
yaşayan çocuklarda % 12.9, kurum bakımındaki çocuklarda ise % 43.5'dir. Puan ortalamaları
karşılaştırıldığında; Toplam Problem puan ortalamasının çocuk yuvası/yetiştirme yurdunda büyüyen
çocuklarda koruyucu aile ve de kendi ailesi yanında büyüyen çocuklara göre anlamlı olarak yüksek
olduğu saptanmıştır (P<0.05). Koruyucu aile ve kendi ailesi yanında büyüyen çocukların toplam problem
puanı arasında ise anlamlı bir farklılık görülmemiştir (P>0.05). Tartışma: Araştırmamız, kurum bakımının
çocukların ruh sağlığı açısından uygun olmadığını, bu sistemden koruyucu aile sistemine geçişin çocuğun
gelişimini olumlu yönde etkileyeceğini ancak koruyucu ailelerin ve birlikte yaşadıkları çocukların ruh
sağlığı açısından desteğe gereksinim duyduklarını ortaya koymuştur.

Objective: The aim of this study was to determine behavioral and emotional problems of children between
ages 6-17 in foster care system, as reported by their foster parents, teachers and the children themselves
and compare the results with the children in residential care and children who live with their own families.
Method: In this cross-sectional study, 39 children in foster care , 62 children in residential care, and
62 children who live with their own families in Ankara were enrolled. ?Foster Family Care Demographic
Form?, ?Child Behavior Checklists (CBCL)?, Teacher's Report Forms (TRF), and Youth Self Report (YSR)
were used for the data collection. Results: The prevalence rate of total problems of the CBCL revealed
a rate of 9.7% based on parent reports,12.9 % based on foster family reports and 43.5 % based on
caregiver reports in residential care system. When the Total Problem scores were compared based on
care systems, significantly higher total problem scores were obtained in children who are in residential
care. (P<0.05). However, no significant differences were found on the total problem scores between the
children in foster family care and the children living with their own parents (P>0.05). Discussion: Since
the prevalence of mental health problems is particularly high among children in residential care,
encouraging foster parenting and putting standards at place for this type of care is highly needed.