Amaç: Dünya Sağlık Örgütü 11 Mart 2020’de koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) salgınını pandemi ilan etmiştir. Pandeminin sağlık sistemi üzerine etkisi yıkıcı olmuştur. Artan hasta yoğunluğu ile pek çok farklı klinikten hekim COVID-19 ilişkili alanlarda görevlendirilmiştir. Bu makalede salgının başlangıcından sonraki 1 yıllık süreçte, pandeminin Türkiye’de çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları (ÇERSAH) alanına ve tıpta uzmanlık öğrencisi hekimlere etkilerini tartışmak ve çözüm önerileri sunmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Mayıs 2021-Haziran 2021 tarihleri arasında araştırmacılar tarafından oluşturulan toplam 39 sorulu anket, Google Forms üzerinden ÇERSAH tıpta uzmanlık öğrencilerinin bulunduğu e-posta grubunda paylaşıldı. Ankette; katılımcıların sosyodemografik özellikleri, çalıştığı hastanedeki ÇERSAH kliniğinin işleyişindeki değişiklikler, tıpta uzmanlık öğrencisi hekimlerin eğitimleri ve ruh sağlıkları ile ilgili sorulara yer verildi. Bulgular: Katılımcıların %77,2’si (n=115) tıpta uzmanlık eğitimleri boyunca en az bir kez COVID-19 ilişkili alanlarda görevlendirildiğini, %18,0’i (n=27) ise COVID-19 geçirdiğini belirtti. COVID-19 ilişkili birimlerde görevlendirilmiş tıpta uzmanlık öğrencilerinin görevlendirilmemiş olanlara göre, istatistiksel olarak anlamlı derecede daha ağır düzeyde ruhsal zorluk yaşadıkları bulundu. Bu dönemde en sık yaşanan psikiyatrik belirtiler sorgulandığında; %67,4’ü (n=95) sıkıntı ve huzursuzluk, %54,6 (n=77) tükenmişlik ve tahammülsüzlük yaşadığını ve %7,1’i (n=10) ise intihar düşüncelerinin bu süreçte bir dönem akıllarından geçtiğini ifade etti. Tıpta uzmanlık eğitimi ile ilgili verilen cevaplarda; katılımcıların %64,6’sı (n=95) pandemi öncesine göre yapılan bölüm içi eğitimlerin sayısının azaldığını belirtti. Sonuç: Pandemi sürecinde riskli yerlerde çalışan sağlık çalışanlarına yeterli sayıda kişisel koruyucu ekipmanın temin edilmesi ve düzenli tarama testi yapılması önemlidr. Hastalanan sağlık çalışanlarının bakımı, aileleri için tıbbi ve finansal desteğin sağlanması gerekmektedir. Malpraktise karşı yöneticiler tarafından güvence sağlanması beklenmektedir. Yapılacak eğitimlerin yüz yüze ve düzenli bir şekilde sürdürülmesi önemlidir. Teletıbbın yaygınlaşması da önemli tedbirler arasında sayılabilir.

Objectives: The World Health Organization declared the coronavirus epidemic a pandemic on March 11, 2020. The impact of the pandemic on the health system has been devastating. With the increasing patient load, physicians from many different clinics were assigned to coronavirus disease-2019 (COVID-19) related departments. In this article, it is aimed to discuss the effects of the pandemic in the field of Child and Adolescent Psychiatry (CAD) and resident physicians in Turkey during the 1-year period after the beginning of the epidemic and to offer solutions. Materials and Methods: Thirty-nine items created by the researchers were shared in the e-mail group of CAD residents via Google Forms between May 2021 and June 2021. Questionnaire included the sociodemographic characteristics of participants, changes in the daily routines of the CAD clinics, training of the resident physicians and their mental health. Results: 77.2% (n=115) of the participants stated that they were assigned to COVID-19-related fields at least once, during their residency training, while 18.0% (n=27) stated that they had COVID-19. Residents assigned to COVID-19-related units, have more severe mental difficulties than non-assigned residents. 67.4% (n=95) of the residents experienced distress and restlessness, 54.6% (n=77) burnout and intolerance and 7.1% (n=10) had suicidal thoughts. 64.6% (n=95) emphasized that lecture hours decreased compared to the pre-pandemic period. Conclusion: During the pandemic process, it is important to supply adequate number of personal protective equipment to healthcare workers working in risky places and to conduct regular screening tests. It is necessary to provide medical care for the sick health workers and medical and financial support for their families. Managers must ensure assurance against malpractice. It is important that the trainings are carried out face-to-face and regularly. Widespread use of telemedicine seems to be crucial.