Geçmişte yalnızca sosyal yönden ele alınan horlamanın, tek başına ya da tıkayıcı uyku apne sendromu (TUAS) ve üst solunum yolu direnci sendromunun (ÜSYDS) bir belirtisi olarak nöropsikiyatrik, kardiyovasküler ve serebrovasküler hastalık tablolarına neden olabileceği artık bilinmektedir. Toplumun % 20'sini etkileyen bu sorun depresyon ve demansı taklit edebilen bir semptomatolojiye yol açabilir. Bu derlemede horlamanın etyopatogenezi, klinik önemi, güncel tedavi yaklaşımları ve bu. konudaki tartışmalı noktalar irdelenmiştir.