Aileleri psikolojik ve sosyal olarak etkileyen travmatik olaylar, aile ilişkilerini ve rollerini olduğu kadar aileyi oluşturan bireylerin özelliklerini de etkiler. Pandemi süreciyle birlikte aile ilişkileri, aile işlevleri, aile içi iletişim ve roller değişti. Bu nedenle aile içinde bireyler çeşitli ruhsal sorunlarla karşı karşıya kalabilirler. Ebeveyn tükenmişliği, ebeveynin kendini başarısız hissetmesi, kendini tükenmiş hissetmesi ve çocuklara bakma gücünün azalmasıdır. Ebeveynler tükenmişlik duygusu yaşadıklarında farklı tepkiler verebilir ve psikolojik sıkıntı yaşayabilirler. Bu tepkilerden biri de mükemmeliyetçiliktir. Bu çalışmanın temel amacı, covid-19 pandemisinde - 18 yaş çocuğu olan ebeveynlerin tükenmişlik ve mükemmeliyetçilik düzeylerini demografik değişkenlere göre incelemektir. Bu araştırma nicel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmanın evrenini Kıbrıs'ın kuzeyinde yaşayan 0-18 yaş arası çocukları olan ebeveynler oluşturmaktadır. Katılımcılar tesadüfi küme örnekleme yöntemi ile seçilmiştir. Katılımcılar toplam 117 ebeveynden oluşmaktadır. Bu çalışmada üç farklı veri toplama aracı kullanılmıştır. Bunlardan ilki Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği, ikincisi ise Ebeveyn Tükenmişliği Değerlendirmesidir. Katılımcılar hakkında demografik bilgileri toplamak için kişisel bilgi formu da kullanılmıştır. Ölçekler ve formlar aracılığıyla toplanan tüm nicel veriler analiz edilmek üzere SPSS programına aktarılmıştır. Sonuçlar incelendiğinde, yaş analizi açısından yaş ile ebeveyn tükenmişliği arasında bir ilişki olabileceğini düşündürmektedir. Ayrıca bu çalışmada anne baba eğitim düzeyi ile Ebeveyn Tükenmişliği Ölçeği'nin duygusal uzaklaşma alt boyutu arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Başka bir bulgu, farklı medeni duruma sahip ebeveynler arasında ebeveynlik düzeyinde geniş bir fark olmadığını göstermektedir. Sonuçlar literatür temelinde tartışılmıştır.

This study explores the psychological impact of traumatic events on families, focusing on how family dynamics, roles, and individual characteristics are affected. The COVID-19 pandemic has further exacerbated these effects, leading to changes in family relations, functions, communication, and roles, potentially resulting in mental health challenges for family members. Parental burnout, characterized by feelings of failure, exhaustion, and reduced ability to care for children, has become a notable consequence of the pandemic. When parents experience burnout, they may manifest various reactions, including perfectionism. This research aims to assess the levels of burnout and perfectionism among parents with children aged 0-18 during the COVID19 pandemic, considering various demographic variables. The study employs a quantitative research approach, involving a sample of 117 parents living in the northern part of Cyprus, selected through random cluster sampling. Data collection tools encompassed the Multidimensional Perfectionism Scale, Parental Burnout Assessment, and a demographic information form. Quantitative data were analyzed using SPSS. Results suggest a potential correlation between age and parental burnout, indicating that older parents may experience different levels of burnout. Furthermore, the study identifies a significant association between parents' education levels and the emotional distancing sub-dimension of the Parental Burnout Scale. Interestingly, marital status does not seem to significantly impact parenting levels. These findings shed light on the pandemic's impact on family dynamics and parents' mental health. The study's implications are discussed in the context of existing literature, providing valuable insights into the challenges faced by families during the COVID-19 pandemic.