Bu çalışmanın ilk amacı, Kendini Susturma Ölçeği’nin geçerlik ve güvenirliğini Türk örnekleminde test etmektir. Çalışmanın ikinci amacı ise, kendini susturma ve genel sıkıntı arasındaki ilişkiyi incelemek ve bu olası ilişki üzerinde benlik saygısının aracı rolünü araştırmaktır. Çalışmaya 427 üniversite öğrencisi katılmıştır. Katılımcıların yaşları 18 ile 31 arasında değişmekte olup, yaş ortalaması 20.70'dir. Katılımcılara Kendini Susturma Ölçeği, İki Boyutlu Benlik Saygısı Ölçeği, Depresyon, Kaygı ve Stres Ölçeği (DASS) ve bir kişisel bilgi formu uygulanmıştır. Araştırmada DFA ve regresyon temelli aracılık analizleri yürütülmüştür. DFA sonucuna göre ölçeğin 29 maddelik yapısı Türk örnekleminde doğrulanmıştır. Bulgulara göre, kendini susturma ile benlik saygısı arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Öte yandan, kendini susturma ile depresyon, kaygı ve stres arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Araştırmanın bir diğer bulgusuna göre, kendini susturma ile depresyon, kaygı ve stres arasındaki ilişkide benlik saygısı aracılık rolü üstlenmiştir. Diğer bir ifade ile kendini susturmanın depresyon, anksiyete ve stress üzerinde hem doğrudan etkileri hem de benlik saygısı aracılığıyla dolaylı etkilerinin anlamlı olduğu görülmüştür.

The first purpose of this study is to test the validity and reliability of the Self-Silencing Scale in a Turkish sample. The second purpose of this study is to examine if there is any relationships between self- silencing and general distress, and to investigate if there is any mediating role of self-esteem on this possible relationship. A total of 427 university students within the range age of 18 to 31 years, with a mean age of 20.70 participated in this study. Participants were administered The Self-Silencing Scale, Two-Dimensional Self-Esteem Scale, Depression, Anxiety, and Stress Scale (DASS), and a personal information form. CFA and regression-based mediation analyzes were carried out in the study. According to the CFA result, the 29-item structure of the scale was confirmed in the Turkish sample. As another result of the research, the findings revealed a negative significant relationship between self- silencing and self-esteem. On the other hand, a positive significant relationship was found between self- silencing and depression, anxiety and stress. In addition, self-esteem mediated the relationship between self-silencing and depression, anxiety and stress. The indirect effects of self-silencing on general distress were also found to be significant. In other words, it has been observed that self-silencing has both direct effects on depression, anxiety and stress, and indirect effects through self-esteem.