Bu çalışmanın amacı, EDDS-DSM-5 versiyonunun tanısal ve istatistiksel bir araç olarak Türk toplumuna uyarlanması ve geçerlik ve güvenirlik açısından incelenmesidir. Çeviri işlemleri tamamlandıktan sonra katılımcılara (237 kadın, 84 erkek ve 4 non-binary) demografik form, Yeme Bozukluğu Tanı Ölçeği-DSM-5 Versiyonu (EDDS) ve Yeme Bozukluğu İnceleme Anketi (EDE-Q) uygulanmıştır. EDDS'nin iç güvenirliği, test tekrar test güvenirliği, uyum geçerliliği ve faktör yapısı incelenmiştir. EDDS'nin %8-20 arasında değişen oranlarda varyansı açıklayan dört faktörü olduğu saptanmıştır; (1) Beden Kaygısı, (2) Tıkınırcasına Yeme, (3) Kendinden Kaynaklı Telafi Edici Davranışlar ve (4) Aşırı Yeme Kaygısı. Ölçeğin iç güvenilirliği (α = .85) ve test-tekrar test güvenilirliği (ICC: .97 [.93 – .98]) yeterli bulunmuştur. Uyum geçerliliği açısından, EDDS semptom bileşik puanları ile EDE-Q toplam puanları arasındaki korelasyonel analiz sonuçları, anlamlı bir korelasyon göstermiştir (r = .61, p <.001). Bulgular, EDDS'nin Türk örneklemi için güvenilir ve geçerli bir araç olduğunu göstermektedir. Mevcut sonuçlar, yeme bozukluklarının somut göstergelerinin ötesinde daha karmaşık ve duygusal boyutlarını değerlendirmek üzere bu öz-bildirim ölçeğini klinik gözlemlerle birleştiren ek araçlar üretmenin önemine işaret etmektedir.

This study aimed to adapt the Eating Disorder Diagnostic Scale-DSM 5 Version (EDDSDSM-5) as a diagnostic and statistical tool in the Turkish population and to examine its validity and reliability. After the translation procedures were completed, a demographic form, EDDS-DSM-5, and The Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q) were administered to participants (i.e., 237 females, 84 males, and 4 non-binary). Internal reliability, test-retest reliability, concurrent validity, and factor structure of EDDS were examined. EDDS had four factors: (1) Body Concern (BC), (2) Binge Eating (BE), (3) Selfinduced Compensatory Behaviors (SICB), and (4) Overeating Concern (OC), explaining the variance ranging from 8-20%. The internal reliability of the scale (a = .85) and the test-retest reliability (ICC: .97 [.93 – .98]) were found to be satisfactory. In terms of concurrent validity, the results of correlational analysis between EDDS symptom composite scores and EDE-Q total scores indicated a significant correlation (r = .61, p < .001). EDDS is a reliable and valid instrument for the Turkish sample. The current data highlighted the importance of generating additional tools which combine self-report measures with clinical observations for evaluating more complex and emotional dimensions of eating disorders other than concrete indicators.