Nöropsikiyatri Arşivi; 2023;60(1):9-16
Mezensefalik Kanamalı Hastalarda Fonksiyonel Sonuçlara Yönelik Prognostik Faktörler
E Özdemir Öktem, E Kumral, F E Bayam, A Özşimşek, M M Dorukoğlu, Ş Çankaya, B Yuluğ , W R Schabitz
Alaaddin Keykubat Üniversitesi, Antalya
Amaç: Mezensefalik kanama (MH), spontan intraparankimal kanamanın
nadir görülen bir prezentasyonudur. Bu çalışma, mezensefalik
kanamalardaki prognostik parametreleri değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Yöntem: Çalışmamızda; izole mezensefalik kanamalı olgular PRISMA
(Sistematik İncelemeler ve Meta-Analizler için Tercih Edilen Raporlama
Öğeleri) beyanına göre kapsamlı şekilde taranmıştır. Literatürde yer
alan BT veya MRG ile kanıtlanmış 62 uygun vaka ve bunlara MRG
ile doğrulanmış altı vaka olmak üzere 68 hasta çalışmaya dâhil edildi.
Hastalar modifiye Rankin Skalasına göre (mRS), iyi sonlanım (0–2 puan)
ve kötü sonlanım (3–6 puan) olarak iki gruba ayrılarak, prognostik
parametreler istatistiksel olarak karşılaştırıldı.
Bulgular: Çalışılan 68 hastanın 26’sının (%38) bilinci açık, 22’si (%32)
letarjik, 20’si (%29) stupor veya koma ile başvurdu. İyi prognoz gösteren
olguların 26’sında (%65), kötü prognoz gösterenlerin 12’sinde (%43)
idiopatik kanama gözlendi (p=0,059). Tek değişkenli analizlerde,
arteriyovenöz malformasyonlar (p=0,33) ve kavernomlar (p=0,19)
prognoz ile ilişkili bulunmadı. Çoklu lojistik regresyon analizlerinde;
hipertansiyon (OR, 51,22; CI%95, 1,92–1370,24; P=0,019, bilinç durumu
(OR, 133,54; CI%95, 1,61–1113,3; p=0,03), başvuru anındaki NIHSS (OR,
57,23; CI%95, 2,87–1141,2; p=0,008) ve ventrodorsal kanama boyutu (≥1
cm) (OR, 61,83; CI%95, 2,15–1779,2; p=0,016), kötü prognoz ile ilişkili
bulundu. Mezensefalik kanamadan üç ay sonra, 40 hastanın (%59)
klinik olarak iyi durumda, 28 (%41) hastanın klinik olarak kötü durumda
olduğu, sekiz hastanın ise (%12) kaybedildiği gözlendi.
Sonuç: Bu bulgular, hemorajinin ventrodorsal boyutunun ve inme
başlangıcındaki klinik şiddetin mezensefalik kanama sonrası fonksiyonel
sonuç açısından olası belirleyicileri olduğunu göstermektedir.
Prognostic Factors for Functional Outcome in Patients with Mesencephalic Hemorrhage
Introduction: Mesencephalic hemorrhage (MH) is a rare presentation of
spontaneous intraparenchymal hemorrhage. This study aims to evaluate
prognostic parameters of the MH outcome.
Methods: We conducted an extensive search in the literature for cases
with spontaneous, isolated mesencephalic hemorrhage. The study was
conducted according to the statement of Preferred Reporting Items
for Systematic Reviews and Meta-Analysis (PRISMA). Sixty-two eligible
cases have been reported in the literature as proven by CT or MRI, and to
these, we added six cases confirmed by MRI. The modified Rankin Scale
(mRS) was dichotomized into two groups as the favorable outcome (FO;
score, 0–2) and unfavorable outcome (UO; score, 3–6).
Results: Of the 68 patients studied, 26 (38%) presented with normal
consciousness, 22 (32%) with lethargy , and 20 (29%) with stupor or coma.
There was no cause of hemorrhage in 26 (65%) patients with FO and 12
(43%) with UO (p=0.059). In univariate analyses, neither arteriovenous
malformations (p=0.33) nor cavernomas (p=0.19) were associated with
outcome. Multiple logistic regression analysis revealed that hypertension
(OR, 51.22; CI95%, 1.92–1370.24; p=0.019), consciousness (OR, 133.54;
CI95%, 1.61–1113.3; p=0.03), NIHSS at admission (OR, 57.23; CI95%,
2.87–1141.2; p=0.008), and ventrodorsal hemorrhage size (=1 cm) (OR,
61.83; CI95%, 2.15–1779.2; p=0.016) were significantly associated with
UO. Three months after stroke, 40 patients (59%) had FO, 28 (41%) had
UO, and 8 (12%) died.
Conclusion: These results suggest that ventrodorsal size of hemorrhage
and clinical severity at stroke onset are possible predictors of functional
outcome after mesencephalic hemorrhage.