Amaç: Ülkemizde selektif mutizm (SM) tanılı çocukların sosyodemografik ve klinik özelliklerine dair veriler sınırlıdır. Bu araştırmada bir çocuk hastanesinde takip ve tedavi edilen SM’li çocukların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bir çocuk hastanesi çocuk ve ergen psikiyatri polikliniğinde takip ve tedavi edilen 51 SM’li hastanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların ve ailelerinin yaş, eğitim düzeyi, aile özellikleri, tıbbi öyküleri, klinik özellikleri, tedavi yöntemleri ve takip süreçleri gibi sosyodemografik ve klinik veriler değerlendirildi. Bulgular: SM tanılı olguların %50,9’u (n=26) kızlardan, %49,1’i (n=25) erkeklerden oluşuyordu. Olguların yaş ortalaması 6,5 (minimum: 4 yaş, maksimum: 12 yaş) yıl ve %47,1’inin (n=24) ilkokul 1. sınıf oldukları tespit edildi. Okul durumu, özgeçmiş, soygeçmiş, konuşmadığı ortamlar, kontrol muayeneye devam etme durumları ve yaşları açısından erkekler ve kızlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0,05). Olguların %76,5’inin (n=39) en az bir eşlik eden psikiyatrik tanı aldıkları ve en sık görülen psikiyatrik komorbiditenin sosyal fobi olduğu bulundu. Olguların %58,6’sının (n=17) Fluoksetin kullandıkları, %10,3’ünün (n=3) davranışçı müdahale yöntemleriyle tedavi altında oldukları saptandı. Sonuç: Çocukluk başlangıçlı diğer psikiyatrik bozukluklara kıyasla SM hakkında ülkemiz çocuklarında sınırlı araştırma yapılmıştır. Bu çalışmadan elde edilen veriler SM’yi daha iyi anlamamıza, SM’nin erken teşhisine ve gelecek sağlık politikalarına yön vermeye katkıda bulunabilir.

Objectives: There are limited data regarding the sociodemographic and clinical characteristics of children with selective mutism (SM) in Turkey. The aim of this study was to investigate the sociodemographic and clinical characteristics of children with SM followed in a children’s hospital. Materials and Methods: The medical records of 51 children with SM who follow-up in the children’s hospital were evaluated retrospectively. Sociodemographic and clinical findings like children’s and parent’s age, education level, family characteristics, medical history, clinical characteristics, treatment methods and follow-up processes were assessed. Results: 50.9% (n=26) of the SM patients were female and 49.1% (n=25) were male. The mean age of the cases was 6.5 years (minimum: 4 years, maximum: 12 years) and 47.1% (n=24) of the cases were first grade in primary school. There was no statistically significant difference between males and females in terms of school status, background story, family history, non-speaking environments, attendance at control examination and age (p>0.05). It was found that 76.5% of the cases (n=39) had at least one comorbid psychiatric disorder and the most common psychiatric comorbidity was social phobia. It was found that 58.6% (n=17) of the cases used fluoxetine and 10.3% (n=3) were treated with behavioral intervention methods. Conclusion: Compared to other childhood-onset psychiatric disorders, a limited number of studies have been conducted on SM in children in our country. The data obtained from this study can contribute to our better understanding of SM, early diagnosis of SM and to guide future health policies.