Amaç: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), çocukluk çağı psikiyatrik bozuklukları arasında en sık görülen; dikkatsizlik, hiperaktivite ve dürtüsellik belirtileriyle karakterize nörogelişimsel bir bozukluktur. Tedavi seçenekleri medikal tedavi, psikoterapi ve psikososyal tedavileri içermelidir. Birçok çalışma sporun dikkat üzerine olumlu bir etkisi olduğunu göstermiştir. Bu çalışma, futbolun olası DEHB psikopatolojisini iyileştirip iyileştirmeyeceğini ve çeldiricilerin olumsuz etkisini azaltıp azaltmayacağını değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntem: Türkiye’nin küçük bir şehrindeki bir spor okulundan 147 çocuk bu tanımlayıcı çalışmaya dahil edilmiştir. MOXO d-CPT (bilgisayar tabanlı sürekli performans testi) tüm çocuklara uygulanmıştır. Sosyo-demografik veri formu, yönetici işlevlere yönelik davranış değerlendirme envanteri ve Conner’s anne-baba derecelendirme ölçeği ebeveynler tarafından doldurulmuştur. Bulgular: MOXO d-CPT sonuçlarına göre olası psikopatoloji olan ve olmayan gruplar arasında spor süresi açısından anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Fakat MOXO d-CPT’ye göre olası psikopatolojisi olan veya düşük performans gösteren çocuklarda, spor süresi ve dikkat Z skoru, zamanlama Z skoru ve dürtüsellik Z skoru arasında negatif bir korelasyon bulunmuştur. Ayrıca MOXO d-CPT testinde olası psikopatoloji şiddeti 4 olan grupta spor süresi ortanca değeri 6,03 ay; olası psikopatoloji şiddeti 1-2-3 olan grupta 8,06 ay olarak bulunmuştur. Yani spor süresi arttıkça olası psikopatoloji şiddeti azalmaktadır. Ayrıca MOXO d-CPT testinde görsel ve/veya işitsel çeldiriciler ile olan puan kaybı ile spor süresi arasında negatif orta düzeyli bir korelasyon bulunmuştur Sonuç: Bulgular göstermiştir ki, bir grup oyunu olan futbol, olası psikopatolojiyi iyileştirmekte veya şiddetini azaltmaktadır ve görsel/işitsel çeldiricilerin MOXO d-CPT parametreleri üzerindeki olumsuz etkisini azaltmaktadır.

Objectives: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is the most common childhood psychiatric disorder characterized by inattention, hyperactivity, and impulsivity. Treatment modalities should include medication, psychotherapy, and psychosocial treatments. Various studies concluded that sport has a positive effect on attention. The present study evaluates if football significantly improve the possible psychopathology of ADHD and reduce the negative impact of distractors. Materials and Methods: One hundred forty-seven children from a sport school in a small city in Turkey were included in the current descriptive study. The MOXO distracted-CPT (d-CPT) (distracted-computerized continuous performance test) was applied to all children. Socio-demographic data form, behavior evaluation inventory for executive functions, and Conner’s parent rating scale were applied to the parents. Results: According to the MOXO d-CPT results, there was no significant difference between the group with possible psychopathology and the group with no possible psychopathology in terms of sport duration. But, there was a negative correlation between sport duration and attention Z score, timing Z score, and impulsivity Z score in the group that included children who showed poor performance or had possible psychopathology at the MOXO d-CPT. Further, the median value of sport duration was 6.03 months in the group with possible psychopathology severity 4, and the median value was 8.06 months in the group with possible psychopathology severity 1-2-3 at MOXO d-CPT. That is, the possible psychopathology severity decreased as sport duration increased. Also, there was a moderately negative correlation between sport duration and the score lost with visual distractor and/or auditory distractor in the MOXO d-CPT. Conclusion: In conclusion, these findings revealed that exercise in football, a group game, improves or decreases the possible psychopathology severity and reduces the negative impact of visual and/or auditory distractors on MOXO d-CPT parameters