Amaç: Bu çalışmada, Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi kısıtlama sürecinde çocukların uyku bozukluğu yaşayıp yaşamadığının, eğer yaşıyorlarsa uyku ile ilgili hangi alanlarda sorun yaşadıklarının saptanması, ayrıca uyku bozukluğunun kronotip ve Koronavirüs anksiyetesi ile ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Nisan-Kasım 2020 tarihleri arasında Kocaeli Üniversitesi Çocuk ve Ergen Psikiyatri polikliniklerine başvuran; ilkokul 1-4. sınıfa giden 98 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Ebeveynlere “Sosyodemografik Bilgi Formu”, “Çocuk Uyku Alışkanlıkları Anketi”, “Çocukluk Dönemi Kronotip Anketi”; çocuklara ise “Koronavirus Anksiyete Ölçeği Kısa Formu” ve pandemi süreci ile ilgili beş maddeden oluşan bilgi formu uygulanmıştır. Bulgular: Uyku alışkanlıkları anketi toplam puanına bakıldığında, grubun %70,4’ünün klinik olarak anlamlı düzeyde uyku sorunu yaşadığı saptanmıştır. Çalışmamızda gözlenen en yaygın uyku bozuklukları; yatma zamanı direnci, uykuya dalmanın gecikmesi ve gece uyanmalarıdır. Ailede fiziksel hastalık (p=0,019), sigara kullanımı (p=0,032), pandemide uyku düzen değişikliği (p=0,002), annenin uyku değişimi (p=0,006), babanın uyku değişimi (p=0,035), ve iştah değişimi (p=0,010) ile uyku bozukluğu arasında anlamlı ilişki saptanmıştır. Kronotip ölçeğine göre 66 çocuğun sabahçı, 31 çocuğun ara form, bir çocuğun ise akşamcı olduğu gözlenmiştir. Çocukların Koronavirüse yönelik anksiyetesinin düşük olduğu saptanmıştır. Sonuç: Çalışmamız, çocuklarda pandemi döneminde uyku bozukluğunun belirgin düzeyde olduğunu ancak bu durumun pandemi ile ilişkili anksiyete ya da kronotip ile ilgili sorunlardan çok, uyku düzenlerindeki değişiklik ve ebeveynlerin uykusundaki değişimlerden kaynaklandığını göstermektedir. Polikliniklere başvuran hastaların uyku ile ilgili sorunları değerlendirilirken bu faktörlerin sorgulanması ve bu yönde düzenlemeler yapılması yararlı olacaktır.

Objective: This study determined whether children have sleep disorders during the Coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic restriction process, and if they do, to determine in which areas they have problems with sleep, as well as to examine the relationship of sleep disorder with chronotype and coronavirus anxiety. Materials and Methods: In April-November 2020, 98 patients attending Kocaeli University Child Psychiatry clinics and attending primary school 1-4th grade were recruited. “Sociodemographic Form”, “Child Sleep Habits Questionnaire”, and “Children’s Chronotype Questionnaire” were applied to the parents. The short form of the “Coronavirus Anxiety Scale” and the information form about the pandemic process were applied to the children. Results: According to the sleep habits questionnaire, 70.4% of the group had clinically significant sleep problems. The most common sleep disorders observed in our study; are bedtime resistance, delayed falling asleep, and nighttime awakenings. A significant relationship was found between physical illness in the family (p=0.019), smoking (p=0.032), sleep pattern change during the pandemic (p=0.002), sleep change of the mother (p=0.006) and/or father (p=0.035), change in appetite (p=0.010), and sleep disorder. According to the chronotype scale, 66 children were morning and children’s anxiety toward coronavirus was low. Conclusion: Our study shows that sleep disturbance in children is marked during the pandemic period, but this is due to changes in sleep patterns and parents’ sleep rather than problems related to anxiety or chronotype associated with the pandemic. It will be useful to question these factors and make arrangements in this direction when evaluating the sleep-related problems of patients who apply to outpatient clinics.