Çocukluk çağında yaşanan istismar, ihmal ve travmalar; bir çocuğun olduğu gibi davrandığında cezalandırıldığı-reddedildiği-ihmal edildiği ve böylece güvenlik duygusundan mahrum edildiği için çocuk olmaktan, kendisi gibi davranmaktan alıkoymakta, kendini reddetmesine yol açmaktadır. Güvenli bağlanmaya sahip olanlar ki bu sadece ebeveynlerden değil, ailenin başka bir üyesinden, bir aile dostundan, öğretmenlerden varlığının koşulsuz kabul edilmesi ve onaylanmasını alarak güvenli bir dayanak bulmuş olanlar; bir şekilde bu travmaları ağır bir hasar almadan veya daha kolay atlatabilirken, güvensiz bağlanması olanlar daha fazla risk altındadırlar. Böyle bir danışanın terapistin yargısız kabulü ile bağlanma travmasını onarmak, varolan kaynaklarını güçlendirmek ve yeni kaynaklar eklemek için güvenli çocuk becerilerini kullanabilmesi, içindeki çocuğu yargısızca kabullenebilmesi, travmanın neden olduğu utanç duygusunun giderilmesine, otantik benliğine ulaşarak özdeğerinin ve kendine güveninin artmasına yardım edecek; psikolojik esnekliğini artıracak, sorunlarla başa çıkabilmesinde yardımcı olacaktır. Bu kapsamda bu çalışmanın amacı, özellikle de travmatik bir çocukluk geçiren, nasıl hissettiğine erişmekte zorluk çeken, güven ve başkalarıyla bağlantı kurma konusunda zorluk yaşayanlar için, içsel çocuk ile temas ve onun yaralarını fark edip ihtiyaçlarını giderebilmek için danışana “güvenli çocuk becerilerinin” terapide nasıl öğretildiğini özetlemektir.

Childhood abuse, neglect and traumas; which a child is punished-rejected-neglected when he behaves as he is and thus deprived of the sense of security, prevent him from being a child, from behaving like himself, and causes him to reject himself.Those who have secure attachment, who have found a secure support, unconditional acceptance and approval of their existence not only from parents, but also from another member of the family, a family friend, and teachers; can somehow survive these childhood traumas without severe damage. On the other hand, those with insecure attachment are at greater risk. Such a client's ability to use safe child skills to repair attachment trauma, strengthen existing resources and add new resources with the therapist's nonjudgmental acceptance, to accept the child inside without judgment, will help to eliminate the feeling of shame caused by the trauma, and to reach his authentic self and increase his selfworth and self-confidence, and will increase his psychological flexibility and help him cope with problems. In this context, the aim of this study is to teach the client how “safe child skills” in therapy, in order to be able to contact the inner child and realize his/her needs and meet his/her needs, especially for those who have had a traumatic childhood, have difficulty in accessing how they feel, have difficulty in trusting and connecting with others. To summarize, in this study, the use of safe child skills in psychotherapy will be presented through two different case examples.