Araştırmanın amacı; romantik ilişki içerisindeki bireylerin vakitlerini geçirme tercihlerinin yordanmasında sosyal ilgi, algılanan ilişki doyumu, eğlencelilik ve çatışma çözüm stillerinin incelenmesidir. Bu araştırma nicel yaklaşımla oluşturulmuş ve korelasyonel araştırma modelinde bir çalışmadır. Araştırmanın çalışma grubunu; romantik ilişkisi bulunan 309 kişi oluşturmaktadır. Araştırma kapsamında verilerin toplanması için Romantik İlişkilerde Çatışma Çözüm Stilleri Ölçeği, Romantik İlişkilerde Adlerian Sosyal İlgi Ölçeği ve araştırmacıların tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde “multinomial lojistik regresyon analizi” tekniği kullanılmıştır. Romantik ilişki yaşayan bireylerin çatışma çözüm stillerinin vakitlerini partnerinden ayrı geçirmektense, partneriyle birlikte arkadaşlarıyla ya da partneriyle baş başa geçirme tercihlerini istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yordamadığı (p>.05) ancak partnerlerin algıladıkları ilişki doyumlarının ve partnerin sahip olduğu eğlencelilik düzeyinin kurulan her iki modelde de anlamlı bir yordayıcı olduğu bulunmuştur. Bir diğer sonuç ise partnerlerin vakitlerini ayrı geçirmektense, partneriyle birlikte arkadaşlarıyla geçirmelerine yönelik olarak kurulan ilk modelde sosyal ilgi düzeyi anlamlı bir yordayıcı değilken; ikinci modelde cinsiyete göre farklı olarak anlamlı bir yordayıcı olduğu görülmektedir (p<.05).

The aim of this study is to examine social interest, perceived relationship satisfaction, fun and conflict resolution styles in predicting the preferences of individuals in a romantic relationship to spend their time. The research was designed with the quantitative research and correlational model. The study group consists 309 people who have romantic relationship. Conflict Resolution Styles Scale and Adlerian Social Interest Scale in Romantic Relationships and a personal information form were used to collect data. For analyzing datas, multinomial logistic regression analysis was used. Conflict resolution styles aren’t predictive (p>.05), but the perceived relationship satisfaction of the partners and the level of fun have a significant effect in both models in predicting the preferences of individuals in a romantic relationship to spend their time with friends or alone with their partner rather than apart from partner. Another result; the social interest level didn’t have any effect in the first model established for the partners to spend their time together with their friends rather than spending their time separately; it has a significant effect on the second model (p<.05).