Araştırmanın amacı romantik ilişki içerisinde olan bireylerin ilişki süresi ile ilişki yatırımı değişkenleri (ilişki yatırımı, ilişki doyumu, alternatiflerin kalitesi) ve öznel affedicilik arasındaki ilişkinin incelenmesidir. İlişkilerde kalmayı etkileyen doyum, alternatiflerin kalitesi ve ilişki yatırımı gibi değişkenlerin yanında partneri affetme ve affedildiğini hissedebilme de ilişkilerin devam edebilmesi için önemli görülmektedir. Yöntem: Araştırma grubu romantik ilişki içerisinde olan 195 kişiden oluşmaktadır. Bu çalışmada bireyler ilişki süresi bakımından iki yıldan az ve fazla olacak şekilde iki gruba ayrılmışlar ve bu grupların ilişki istikrarı ve affedildiğini hissetme değişkenleri tarafından sınıflandırılmasına yönelik ayırma (discriminant) analizi yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak bireylerin ilişkisel yatırımlarına dönük doyum, yatırım ve alternatif ilişkilere yönelme durumlarını ölçmek amacıyla Rusbult, Martz ve Agnew (1998) tarafından geliştirilen, Büyükşahin, Hasta ve Hovardaoğlu (2005) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan İlişki İstikrarı Ölçeği ve bireylerin partnerleri tarafından affedilmelerine yönelik algılarını ölçen Öznel Eş/Partner Affedicilik Ölçeği (Gülgün ve Özbay, 2019) kullanılmıştır. Bulgu:Yapılan analiz sonucunda yatırım modeli alt boyutlarının ve öznel partner affediciliği değişkeninin ilişki süresine göre grupları manidar bir şekilde ayırmadığı görülmektedir

The aim of the study is to examine the relationship between relationship length, relationship investment variables (relationship investment, relationship satisfaction, quality of alternatives) and subjective partner forgiveness. In addition to variables such as satisfaction, quality of alternatives and relationship investment that affect staying in relationships, forgiveness of the partner and the ability to feel forgiven are also considered important for the maintenance of relationships. Method: The research group consists of 195 people who are in romantic relationships. In this study, individuals were divided into two groups with a duration of less than or more than two years and a discriminant analysis was conducted to classify these groups by the variables of relationship stability and subjective partner forgiveness. The Investment Model Scale developed by Rusbult, Martz, and Agnew (1998) and adapted into Turkish by Büyüksahin, Hasta, and Hovardaoglu (2005) and Subjective Spouse/ Partner Forgiveness Scale (Gülgün & Özbay, 2019) were used as data collection tools. Finding: As a result of the analysis, it is seen that the sub-dimensions of the investment model and the subjective partner forgiveness variable do not differentiate the groups according to the lenght of the relationship.