Psikiyatrik bozuklukların teşhisi uzunca bir süredir tanı sınıflandırma sistemleri etrafında yapılandırılmış klinik görüşmeler kullanılarak gerçekleştirilmektedir. Bu süreç, araştırmacıları uzun yıllardır hasta ve uzman yanlılığına yatkın olabilen sübjektif bir değerlendirme yaklaşımına güvenmek yerine, elektroensefalografi (EEG) gibi ilgi çekici bir yöntem olmak üzere, nesnel semptom ‘biyobelirteçleri’ kullanarak klinik tanı ve tedavi etkinliğini gibi yeni yollar geliştirmeye/bulmaya itmiştir.