Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019’a (COVID-19) ilişkin sınırlı sayıda araştırma yayınlanmış olsa da, öncül sonuçlar, pandemideki zorlukların ve çevresel koşulların anne-babaların stres düzeyleriyle ilişkili olduğunu göstermektedir. Ülkemizde de COVID-19’un ailelerdeki etkilerinin incelenmesi önemlidir. Bu doğrultuda, araştırmamız, karantina döneminde ebeveyn depresyon, kaygı ve stresini yordayan ailesel ve çevresel faktörleri incelemeyi amaçlamıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya 24-67 yaşında (Ortyaş=44,49 standart sapma=9,11) aynı evde en az 1 çocuğuyla yaşayan 247 anne-baba (Nbaba=69), çevrimiçi olarak sunulan demografik form, Ortak-ebeveyn İş Birliği Ölçeği, Depresyon-Kaygı-Stres Skalası-21’ini doldurarak katılmıştır. Araştırmada kesitsel ve erişilebilir örneklem kullanılmıştır. Bulgular: Anne-babaların büyük bölümü evde kalmakta (n=157) ve çalışmaktadır (n=162). Hiyerarşik regresyonda, stresi ebeveyn ortak iş birliği (β=-0,19, p<0,05) yordamaktadır. Kaygı ise kadınlarda (β=-0,17, p<0,05) ve eğitim düzeyi (β=-0,16, p<0,05) daha düşük gruplarda görülmektedir. Yaş (β=-0,20, p<0,01), eşin evde bulunması (β=0,12, p=0,06) ve ortak-ebeveynlik (β=-0,22, p<0,01) depresyonu yordamaktadır. Sonuç: Ebeveyn ortak iş birliği ebeveynlerin stres ve depresif duygu durumlarını pozitif yönde etkileyebilirken, kaygı ile ilişkisizdir. Önceki araştırmalarda saptandığı gibi anne-babalar farklı psikolojik zorlukları birlikte deneyimlerken birbirlerine destek olmaları fayda sağlayabilmektedir. Karantina sürecinde ebeveynlerin semptomlarında eğitim ve yaş gibi demografik değişkenler de rol oynayabilir. Gelecekteki çalışmaların ebeveynlerdeki COVID-19 sürecindeki semptom değişimlerini dikkate alarak, boylamsal olarak incelemesi önem taşımaktadır. Bu doğrultuda, ebeveynlere yönelik psikolojik destek programları dizayn edilebilir.

Objectives: Although there have been limited number of studies related to Coronavirus disease-2019 (COVID-19), preliminary findings have revealed that parents’ stress levels are associated with challenges and environmental conditions due to pandemic. In our country, it is also vital to examine the effects of COVID-19 on families. Thus, the present study aimed to investigate the familial and environmental factors predicting parents’ depression, anxiety and stress during COVID-19 quarantine. Materials and Methods: A total of 247 parents (Nfathers=69) between 24 and 67 years of age (Mage=44.49; standard deviation=9.11) living with at least 1 of their children filled out a pack of questionnaires including a demographic form, Coparenting Cooperation Scale and DepressionAnxiety-Stress Scale-21 online. The current study was cross-sectional and used a convenience sampling. Results: Majority of the parents stayed at home (n=157) and work (n=162). Based on hierarchical regression, coparenting cooperation predicted parents’ stress (ß=-0.19, p<0.05). Anxiety, on the other hand, was reported by women (ß=-0.17, p<0.05) and those with lower education level (ß=-0.16, p<0.05). Age (ß=-0.20, p<0.01), having spouse at home (ß=0.12, p=0.06) and coparenting cooperation (ß=-0.22, p<0.01) predicted depression. Conclusion: Parental coparenting cooperation can positively influence parents’ stress and depressive mood but not anxiety. As demonstrated by earlier studies, while parents are undergoing psychological challenges, it might be beneficial to provide support for each other. Further, parents’ demographic characteristics such as education level and age can play a role in their symptoms during quarantine period. It would be important to examine changes in parents’ symptoms during COVID-19 period in longitudinal designs for future studies. In this respect, psychological support interventions can be designed for parents.