Sınırlı etkinliğini gözönünde tutmak koşuluyla, borderline kişilik bozukluğunu gösteren hastalara psikofarmakolojik yaklaşımda çıkış noktaları olarak semptom kümelerinin ele alınması, tedavi için bazı ipuçları bulunmasına yardımcı olabilir. Paranoid düşünce, psikotik belirtiler, öfke/düşmanlık, impulsivite, fobik anksiyete, obsesif- kompulsif semptomatoloji yanısıra depresif bulgu ve yakınmaların da düşük doz nöroleptiklere olumlu yanıt verdiği gözlenmiştir. Trisiklik antidepresanların majör depresyon MAO inhibitörlerinin ise atipik depresyonun temel kişilik bozukluğuna eşlik etmesi durumunda kullanılması önerilmektedir. Lityum ve karbamazepin saldırganlık, impulsivite ve duygu-durum dalgalanmaları üzerinde etkili bulunurken; minör trankilizanların kullanılmasında impulsivite ve saldırganlığı açığa çıkarıcı etkileri nedeniyle dikkatli olunması gerektiği bildirilmiştir.

Despite the limitations in generalizability and the modesty of the efficacy, some recommendations can be made regarding the psychopharmacological treatment of patients with borderline personality disorder. Neuroleptics in low doses are useful when symptoms such as paranoid ideation, psychoticism, anger/hostility, impulsiveness, phobic anxiety, obsessive-compulsive but also depressive symptomatology are present Tricyclic antidepressants shoduld be reserved for the comorbidity of major depression. MAOIs can be the treatment of choice in patients with co-existing atypical depression. Minor tranquilizers should be used carefully because of the disinhibitory effect on impulsivity and aggressivity. Carbamazepine and lithium are claimed to be effective on impulsivity, aggressivity and mood swings.Pharmacotherapy in general works best in combination with psychotherapy and social measures.