Klinik Psikiyatri Dergisi; 2021;24(3):342-349
Opioid kullanım bozukluğu sürdürüm tedavisinde naltrekson implant ile oral buprenorfin-nalokson kullanan hastaların tedaviyi yarıda bırakma risklerinin karşılaştırılması
U Kırlı, Ö Nart
Ege Üniversitesi, İzmir
Amaç: Bu araştırmanın amacı opioid kullanım bozukluğu sürdürüm tedavisinde oral buprenorfin-nalokson ve naltrekson implant kullanan hastaların tedaviyi yarıda bırakma riskini karşılaştırmak; tedavinin yarıda bırakılması ile bazı sosyodemografik ve klinik özelliklerin ilişkisini incelemektir. Yöntem: Çalışma retrospektif kohort desenindedir. Bir eğitim araştırma hastanesi AMATEM kliniğinde 1 Ocak 2019- 1 Kasım 2019 tarihleri arasında 21 günlük yatarak arındırma tedavisini tamamlamış ve sürdürüm tedavisinde oral buprenorfinnalokson ya da naltrekson implant tedavisi planlanmış tüm hastalar çalışmaya dahil edilmiştir (s:107). Hastaların sürdürüm tedavisinde kullandıkları ilaç (buprenorfinnalokson veya naltrekson implant), sosyodemografik ve klinik özellikleri ile tedaviyi yarıda bırakma arasındaki ilişki çok değişkenli cox regresyon analizi ile incelenmiştir. Bulgular: İki tedavi grubunda yer alan hastaların sosyodemografik ve klinik özellikleri arasında büyük ya da anlamlı fark saptanmamıştır. Hem tek değişkenli analizde, hem de diğer değişkenler için uyarlandığında naltrekson implant ile oral buprenorfin-nalokson kullanan hastaların izlemde tedaviyi yarıda bırakma riskleri arasında anlamlı fark saptanmamıştır (Hazard Oranı: 1,39, %95GA: 0,82-2,35, p: 0,2). Çok değişkenli analizde tedaviyi yarıda bırakma ile opioid kullanımına ek madde kullanımı varlığı arasında anlamlı ilişki saptanmıştır (Hazard Oranı: 1,79, %95GA: 1,06-3,16, p: 0,04). Sonuç: Klinik uygulamada opioid kullanım bozukluğu sürdürüm tedavisi planlanırken ek madde kullanımına dikkat edilmelidir.
Comparison of the risk of drop-out from opioid maintenance treatment in patients using naltrexone ımplants vs. oral buprenorphine-naloxone
Objective: Through increasing prevalence, opioid use disorder has been an important public health problem. The aim of this study is to compare the risk of drop-out from opioid use disorder maintenance treatment in patients using naltrexone implants vs. oral buprenorphine-naloxone, and to assess some sociodemographic and clinical correlates of drop-out. Method: The study has a retrospective-cohort design. All patients who completed the 21-days inpatient detoxification treatment between January 1st – November 1st, 2019 in a specialized alcohol and substance abuse treatment centre, and planned to be treated with either oral buprenorphine-naloxone or naltrexone implants were included in the study (n: 107). The associations between the drop-outs from the maintenance treatment and the treatment used (buprenorphine-naloxone or naltrexone implants), sociodemographic/clinical characteristics were assessed via multivariate cox regression. Results: No large or significant differences in sociodemographic and clinical characteristics were found between the two treatment groups. Both univariate and multivariate analysis showed no significant differences in the risk of drop-out from treatment between patients using oral buprenorphine-naloxone vs. naltrexone implants (Hazard Ratio: 1.39, %95CI: 0.82-2.35, p: 0.2). Multivariate analysis showed that presence of another substance use in addition to opioid use was significantly associated with the risk of drop-out (Hazard Ratio: 1,79, %95CI: 1,06-3,16, p: 0,04). Discussion: Results suggest no significant difference in the risk of drop-out from opioid maintenance treatment in patients using naltrexone implants vs. oral buprenorphine-naloxone. Additional substance use should be carefully considered while planning opioid use disorder maintenance treatment.