Amaç: Obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS) prevalansı son yıllarda artmıştır. Bu yüksek prevelans oranlarına rağmen gerçek prevalansın daha yüksek olduğu ileri sürülmektedir çünkü hastalığın farkındalığı çok düşüktür ve bu nedenle şikayeti olan birçok hastaya OUAS tanısı konulamamaktadır. Bu çalışmada OUAS ile ilgili farkındalığı belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Aile hekimliği merkezlerine başvuran hastalara OUAS farkındalığı, bilgi düzeyiyle ilgili yüzyüze anket uygulandı. Aynı zamanda, katılımcılara OUAS tanısı için tarama testi olan STOP-BANG anketi uygulandı. Bulgular: İki yüz doksan üç katılımcı anketi tamamladı. Hastaların %39,6’sı hastalığı duyduğunu belirtmişti ancak hastalığın ne olduğunu bilip bilmediği sorulduğunda bu oran %28,7’ye düştü. Tüm hastaların yalnızca %20,5’i tarif edebildi. STOP-BANG anketi çalışma grubunda uygulandı. İki yüz doksan hastadan 194’ü (%66,2) düşük riskli, 31’i (%10,6) orta riskli ve 68’i (%23,2) yüksek OUAS riskine sahipti. STOPBANG anketinin sonuçlarına göre, OUAS hakkında bilgisi olmadığını belirten hastaların 52’si (%24,9) yüksek OUAS riski ve 23’ü (%11) orta derecede OUAS riskine sahipti. Sonuç: OUAS semptomu olan hastalara polisomnografi yapılmalı ve tedavi başlanmalıdır. Ancak bu hastalar, OUAS konusunda bilgi sahibi olmadığından, tedaviden mahrum kalmakta ve konsantrasyon güçlüğü, hipertansiyon, kardiyak hastalıklar, serebrovasküler hastalıklar ve hatta ölüm gibi komplikasyonlar gelişebilmektedir

Objective: The prevalence of obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) has increased in recent years. Despite these high prevalence rates, it is suggested that actual prevalence is even higher, because of the very low awareness about the disease and many cases of OSAS were not diagnosed. This study aimed to determine awareness about OSAS. Materials and Methods: A face-to-face survey was conducted to individuals who sought to primary health care services. Participants were asked to complete the STOP-BANG questionnaire, a screening test for diagnosis of OSAS. Results: A total of 293 participants completed the survey. Of these, 39.6% stated that they had heard about the disorder, but when asked to describe the disease, this rate dropped to 28.7%. Only 20.5% could respond adequately. The STOP-BANG questionnaire was administered to the study group. Of the 293 patients, 194 (66.2%) were diagnosed with low risk, 31 (10.6%) had moderate risk and 68 (23.2%) had high risk of OSAS. Based on the results of STOP-BANG questionnaire survey, 52 (24.9%) patients who stated that they had no information about the disorder had a high risk of OSAS and 23 (11%) had a moderate risk of OSAS. Conclusion: Patients at risk of developing OSAS should be monitored by polysomnography and receive appropriate treatment. However, owing to the lack of knowledge, these patients are deprived of necessary treatment and thus become more susceptible to complications such as impaired concentration, hypertension, cardiac diseases, cerebrovascular diseases and even death.