Bu araştırmada, Türkiyeli ve Suriyeli ilkokul öğrencilerinin birbirlerine ilişkin tutumları, sınıf öğretmenlerinin deneyimleri çerçevesinde incelenmiştir. Çalışma, nitel bir araştırma olarak tasarlanmıştır. Sınıf öğretmenlerinden derinlemesine ve detaylı veri toplamak için yarı-yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 6 erkek, 34 kadın olmak üzere toplam 40 sınıf öğretmeni oluşturmaktadır. Öğretmenlerden toplanan nitel veriler, tematik analiz kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda, aynı sınıflarda birlikte eğitim gören yerleşik ve göçmen öğrencilerin birbirlerine ilişkin tutumlarını ve davranışlarını belirleyen en önemli etkenlerin ortak dil ve iletişim, gruplararası arkadaşlık, kabul görme, dışla(n)ma, iç-grup dayanışması, öğretmen tutumları ve ailenin tutumları olduğu bulunmuştur. Buna ek olarak, göçmen öğrencilerin Türkçe konuşan öğrencilerle aynı sınıflarda birlikte ders görmelerinin, ortak dili genellikle daha etkin kullanmalarına yardımcı olduğu ve dolayısıyla gruplararası arkadaşlıklar kurmalarına olanak sağladığı görülmüştür. Son olarak, öğretmenlerin sınıf içi davranış ve yaklaşımlarının hem gruplararası tutumların, arkadaşlıkların ve bütünleşmenin gelişmesinde hem de göçmen öğrencilerin derse katılımında ve akademik başarılarının artmasında etkili olduğu ortaya konulmuştur.

In the current study, Turkish and Syrian primary school students’ intergroup attitudes were examined through the experiences of classroom teachers. The study was designed as a qualitative research. A semi-structured interview technique was used in order to gather detailed data from classroom teachers. The study group consists of 40 classroom teachers, 6 male, and 34 female. The qualitative data collected from teachers were analyzed through the thematic analysis technique. The study revealed that the most important factors that determine the attitudes and behaviors of host and immigrant students in the same classes are common language and communication, intergroup friendship, acceptance, exclusion, in- group solidarity, attitudes of teachers and families. In addition, it has been observed that studying in the same class with Turkish speaking students usually helps immigrant students to use the common language more effectively which, leads them to be less rejected and more accepted, along with the intergroup friendship rather than in-group solidarity. Finally, the study yields that teachers’ approaches and behaviors towards their immigrant students are very effective not only in enhancing intergroup contact, friendship, integration, and positive attitudes, but also increasing the immigrant students’ participation and academic success.