Bu çalışmanın amacı çalışanların eğitim ve cinsiyetinin etkin liderlik algısındaki rolünü incelemek ve araştırmacılar (Eagly ve Karau, 2002) tarafından çokça tartışılan cinsiyet ve etkin liderlik algısı arasındaki ilişkiyi Türkiye düzleminde araştırmaktır. Mevcut çalışmayla bu ilişkinin Türk kültürüne genellenebilirliği test edilecek ve aynı zamanda babacan liderlik gibi daha önce sıklıkla araştırılmamış bir liderlik şeklinin bu ilişkideki rolü incelenecektir. Bu amaçlara bağlı olarak, dönüşümcü, etkileşimci ve babacan liderlerin davranışlarını özetleyen senaryolar oluşturulmuş ve senaryolardaki kadın ve erkek isimleri liderlerin cinsiyet değişkenini meydana getirmiştir. Etkin liderlik algısı ise performans, iletişim örüntüleri, geri bildirim ve tercih edilen liderlik şekillerinden oluşan dört boyutla ele alınmıştır. Veriler 112 Türk çalışandan toplanmıştır. Her katılımcı sadece bir cinsiyeti kapsayan ve farklı liderlik şekillerine göre oluşturulmuş üç senaryo okumuştur. Sonuçlar dönüşümcü liderliğin algılanan en etkin liderlik şekli olduğunu göstermiştir. Bunu babacan liderlik takip etmiş ve en az etkin olarak algılanan liderlik şekli etkileşimci liderlik olmuştur. Beklenenin aksine, senaryodaki liderin cinsiyeti, çalışan cinsiyeti ve liderlik şekilleri arasında herhangi bir etkileşim bulunamamıştır. Buna karşın, etkin liderlik algısının çalışanın eğitim düzeyine bağlı olarak değiştiği ve eğitim seviyesi düşük çalışanların etkileşimci liderleri eğitim seviyesi yüksek katılımcılardan daha etkin addettiği gösterilmiştir. Sonuçlar kültürel etkiler ve genellenebilirlik açısından tartışılmış ve gelecekteki çalışmalar için öneriler sunulmuştur.

The purpose of the current study was to understand the role of employee and leader gender, employee education, and leadership styles on the perceived leadership effectiveness. The role of gender on the effectiveness perception was discussed previously (Eagly & Karau, 2002) and with the present study, it is aimed to test this relationship in Turkey and understand the role of different leadership styles (i.e., paternalistic leadership) not widely tested by researchers. Scenarios were constructed based on the elements of three leadership styles; transformational, transactional and paternalistic leadership with the same content for male and female leaders. Leadership effectiveness was assessed along four dimensions including performance, communication patterns, feedback, and preference. Data was collected from 112 Turkish participants. Perceived effectiveness differed across three leadership styles with transformational leadership being perceived as the most effective style followed by paternalistic and transactional leadership. There were no interaction between leader gender, employee gender and leadership style to predict leadership effectiveness. However, leadership effectiveness differed as a function of education such that respondents with less education rated transactional leadership as more effective than those with higher education. The results are discussed in terms of the cultural dynamics and generalizability while suggestions for future research are presented.