Yakın ilişkiler, esenliğin önemli bir yordayıcısı olarak kabul edilmektedir (Reis, 2012). Bu ilişkiler önemini yaşam boyunca devam ettiriyor olsa da zaman içerisinde ilişki dinamiklerinin değiştiği gözlenmektedir (Arnett, 2000). Mevcut çalışmada, algılanan aile, partner ve arkadaş duyarlılıklarının yetişkinlik boyunca yaş ile ilişkisinin sınanması; algılanan aile, partner ve arkadaş duyarlılıkları ile psikolojik esenlik arasındaki ilişkinin test edilmesi ve bu ilişkide yaşın düzenleyici rolünün incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla; Türkiye’den iki farklı yaşam boyu örneklem kullanılmıştır. İlk örneklemde 20-82 yaş arası 1172 katılımcı, ikinci örneklemde ise 20-87 yaş arası 842 katılımcı bulunmaktadır. Analizler sonucunda, algılanan aile ve partner duyarlılığının yaş ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Sonuçlar, yaşın algılanan aile duyarlılığı ile doğrusal, algılanan partner duyarlılığı ile ise eğrisel bir ilişkiye sahip olduğunu göstermiştir. Ayrıca tüm algılanan duyarlılık değişkenleri ile psikolojik esenliğin olumlu bir ilişkiye sahip olduğu ve bu ilişkinin genç yetişkinler için daha güçlü olduğu tespit edilmiştir. Bulgularımız, algılanan duyarlılığın yaşa bağlı değişimlerini ilk kez, algılanan duyarlılığın psikolojik esenlikle ilişkisini de Türkiye’de ilk kez göstererek alanyazına katkı sağlamaktadır

Close relationships are accepted as an important predictor of well-being (Reis, 2012). Although these relationships continue their importance throughout the lifespan, changes within relationship dynamics are observed over time (Arnett, 2000). In this study, it is aimed to examine the relationships between perceived responsiveness and age; to test the relationships between perceived responsiveness and psychological well-being and to investigate the moderator role of age in this relationships. To this end, two different samples from Turkey were used. In the first sample, there were 1172 participants, aged between 20 and 82, and the second sample consisted of 842 participants, aged between 20 and 87. It was found that perceived partner and family responsiveness were associated with age. Results showed that the association between perceived family responsiveness and age was linear while the association between perceived partner responsiveness and age was quadratic. Additionally, a significant and positive association was found between all perceived responsiveness variables and psychological well-being, and these associations were found as stronger for young adults. Our findings contribute to the literature by demonstrating age-related changes in perceived responsiveness for the first time, also the relationship between perceived responsiveness and well-being for the first time in Turkey.