Sayın Yayın Yönetmeni, Psikiyatride genellikle yalnız görüşme tercih edilmekte, hasta yakınlarıyla yalnız ve hastayla yalnız görüşme yapılmaktadır. Bu yaklaşımın nedenleri arasında hasta yakınlarının kendilerini daha rahat belirtebilmeleri, hastanın daha az rahatsız olması sayılabilir. Ayrıca paranoid ve sınır kişilik bozukluğu olan hastaların yakınları ile beraber görüşmenin zorlukları vardır. Son zamanlarda hastalar ve hasta yakınlarıyla beraber görüşmeyi yeğliyorum. Bu uygulamanın bazı açılardan daha etkili olduğunu düşünüyorum. Olabildiğince hastayı getirenle onu bir arada tutmaya çalışıyorum. Bazen hasta zaten onunla gelenin önerisiyle/ zorlamasıyla geliyor. Çoğu zaman bana söyleyeceklerini zaten ona söylemiş oluyor. Aslında hastayı kısa sürede anlamak ve ona tanı koymak zorunda hissettiğim için beraber görüşmeyi yeğliyorum. Hasta yakınlarını tanı koymama ve tedaviye yardımcı olmaları için tutuyorum. Ayrıca tedaviden önce onların da hastayı anlamalarına yardımcı olmaya çalışıyorum. Böylece ne tür bir hastalarının olduğunu anlamalarını ve tedavinin yükünü paylaşmalarını istiyorum. Psikiyatride aile üyeleriyle beraber görüşmenin bazı avantajları olabileceği gibi, birçok zorlukları da vardır. Bu durumda birden fazla kişinin psikopatolojisini anlamak ve hatta onları en azından görüşme süresince yönetmek gerekebilir. Diğer yandan hasta yakınları hastanın yaşadığı zorlukları yeri geldiğinde araya girerek daha iyi tanımlayabilir. Böylece psikopatolojinin ortaya çıktığı bağlam (contex) daha iyi anlaşılabilir. Psikiyatrik bozukluklarda işlevsel konfüzyon sık karşılaşabileceğiz bir durumdur. Psikopatoloji hastanın dikkat ve bellek süreçlerini olumsuz etkileyebilir. Hasta terapötik görüşmede söylenenleri anlamakta zorlanabilir. Bu durum görüşmenin verimliliğini düşürebilir. Beraber görüşme yapmanın avantajlarından biri, hastanın anlayamadığı noktaları hasta yakınının anlayabileceğidir. Hatta görüşmeye birkaç hasta yakınının katılması bu çerçevede yararlı olabilir. Birinin anlamakta zorlandığı bir noktayı bir diğeri daha iyi anlayabilir. Her hasta yakını kendi hastalarındaki psikiyatrik bozukluğu kendine göre bir nedene bağlayabilir. Görüşmeye hasta yakınını katmanın bir diğer avantajı, psikopatolojinin çoğu zaman tek nedenle açıklanamayacağı, çoğu zaman çok etkenli olduğunun vurgulanması olabilir. Bir kişinin psikiyatrik muayenesi için gelen çiftleri veya eşleri görüşmeye beraber almak başlı başına bazı riskleri barındırabilir. Her ne kadar başlangıçta hasta kendini eşinin yanında rahat hissetse de, görüşmenin ilerleyen aşamalarında karşımıza nelerin çıkacağını bilemeyeceğimiz için yalnız görüşmek yeğlenebilir. Özellikle yeni evli çiftlerde, bu konu yıllardır evli ve çocukları olan çiftlere göre daha önemli duruma gelebilir. Öykü alırken hasta eşinin yanında geçmişine ilişkin sorulara yanıt vermekte zorlanabilir. Hasta yakını eşinin psikopatolojisini tanıdıkça evliliğini veya birlikteliğini sorgulayabilir. Psikotik hastalarda hasta yakınlarıyla yalnız görüştükten sonra beraber görüşmenin bazı avantajları olabilir. Çoğu hasta ile ya paranoid sanrıları olduğu için, ya da negatif belirtilerin etkisi nedeniyle görüşmek zor olabilir. Hastanın sanrılarını onaylamayan ama tamamen yadsımadan, bir yandan nötr durmaya çalışarak bir yandan da hastayı anlamaya ve tedavi işbirliği kurmaya çalışarak görüşme yapmaya çalışılabilir. Böylece hasta yakınları sanrılara karşı nasıl davranacakları hakkında bir fikir sahibi olabilirler. Diğer yandan sanki hastanın sanrıları onaylanmış şeklinde bir algının da oluşturulmamasına dikkat edilmelidir. Beraber görüşme hastanın tedavi uyumunu, hastadoktor gizliliğini ve tedavi işbirliğini bozabilir. Bire bir görüşmelerin daha kontrollü ve daha az riskli olduğu söylenebilir. Ayrıca yalnız görüşmelerin verimliliği daha fazla olabilir. Yine de psikiyatride tek bir görüşmede tanı ve tedavi beklentisinin yüksek olması göz önünde bulundurulduğunda bazen aile bireyleriyle beraber görüşmenin de bir seçenek olabileceğini düşünüyorum.