Seçici konuşmazlık çocukluk döneminde başlayan ve çocuğun konuşabilme becerisinin olmasına ve bazı ortamlarda normal olarak konuşmasına rağmen, konuşmasının beklendiği diğer bazı sosyal ortamlarda konuş(a)maması ile karakterize olan psikiyatrik bir bozukluktur. Seçici konuşmazlık klinik örneklemde nadir olarak görülmektedir. Seçici konuşmazlığın gelişimi genetik, mizaçsal, çevresel ve gelişimsel faktörlerin etkileşimi sonucunda olmaktadır. Seçici konuşmazlığı olan çocukların tedavisinde davranışçı ve bilişsel-davranışçı terapi, aile terapisi, psikodinamik psikoterapi, oyun terapisi ve konuşma terapisi gibi müdahalelerin etkinliğini gösteren çalışmalar halen görece kısıtlıdır. Bu olgu sunumunda seçici konuşmazlık tanısı konan yedi yaşındaki bir erkek çocuğun oyun terapisini, aile danışmanlığını, eşlik eden psikiyatrik bozuklukların tedavisini, konuşma terapisini, eğitimsel müdahaleleri ve farmakoterapiyi içeren çok eksenli tedavi süreci yazın bilgileri ışığında tartışılmaktadır.

Selective mutism is a disorder that begins in childhood and is characterized by lack of speech in certain social settings in which the child is expected to speak, although he/she has the ability to speak and speaks normally in other settings. Selective mutism is a rare disorder in clinical psychiatry. Selective mutism is caused by the interaction of genetic, temperamental, environmental and developmental factors. Studies showing the effectiveness of interventions in the treatment of children with selective mutism such as behavioral and cognitive-behavioral therapies, family therapy, psychodynamic psychotherapy, play therapy and speech therapy are still relatively limited. In this case report, the multimodal treatment of a seven-year-old boy with selective mutism including play therapy, family counseling, treatment of comorbid psychiatric disorders, speech therapy, educational interventions and pharmacotherapy is discussed with a review of literature.