Türk Psikiyatri Dergisi; 2020;31(3):151-158
Opioid Kullanım Bozukluğu Tedavisinde Yüksek Yoğunluklu Aralıklı Egzersizin Sitokin Düzeyleri ve Klinik Seyir Üzerine Etkileri
P Taş Dürmüş, M E Vardar, O Kaya, P Tayfur, N Süt, S A Vardar
Özel Deva Hastanesi, Gaziantep
Amaç: Opioid kullanım bozukluğu (OpKB) sınırlı tedavi seçeneklerine sahip biyolojik ve psikososyal bir bozukluktur. Bağımlılık tedavilerine ek olarak yapılan egzersiz uygulamalarının madde kullanımını azaltma ve yaşam kalitesini iyileştirmede etkili olabileceği ileri sürülmüştür. Bu araştırmada OpKB olan hastalarda yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz programının kortizol, insülin benzeri büyüme faktörü 1 (IGF-1), interferon gamma (IFN-γ), interlökin 17 (IL-17) düzeyleri ve klinik seyir üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmamıza yatarak tedavi gören DSM-5 ölçütlerine göre OpKB tanı ölçütlerini karşılayan 22 erkek hasta dahil edilmiş ve 11 kişi egzersiz, 11 kişi kontrol grubu olacak şekilde iki gruba ayrılarak çalışma yapılmıştır. Egzersiz grubuna 5 seans yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz (HIIT) programı uygulanmıştır. Grupların özelliklerini belirlemede sosyodemografik veri formu, Bağımlılık Profil İndeksi ve Barratt Dürtüsellik Ölçeği kullanılmıştır. Klinik seyri değerlendirmek amacıyla tedavi öncesi ve sonunda Hamilton Depresyon Ölçeği, Hamilton Anksiyete Ölçeği, Madde Aşerme Ölçeği uygulanmıştır. Tedavinin 5. ve 21. günü kan alınarak kortizol, IGF-1, IFN-γ, IL-17 düzeyleri ölçülmüştür. Bulgular: Grupların tedavi başlangıcı ve sonundaki Hamilton Depresyon Ölçeği, Hamilton Anksiyete Ölçeği, Madde Aşerme Ölçeği puanlarındaki değişim karşılaştırıldığında egzersiz grubunda anlamlı azalma saptanmıştır. Egzersiz ve kontrol grubu arasında kortizol düzeyleri açısından anlamlı farklılık saptanmamıştır. IGF-1 düzeylerindeki değişim açısından karşılaştırma yapıldığında egzersiz yapan grupta istatistiksel açıdan anlamlı artma bulunmuştur. Gruplar arasında IFN-γ ve IL-17 düzeyleri açısından da anlamlı farklılık saptanmamıştır. Sonuç: Yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz programının depresif belirtilerde, anksiyete belirtilerinde ve madde isteğinde azalma sağladığı; IGF-1 düzeylerini artırdığı ancak kortizol, IFN-γ ve IL-17 düzeylerini değiştirmediği tespit edilmiştir. Bu araştırmanın, eroin bağımlılığı tanısı ile tedavi gören hastalarda yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz uygulamasının etkilerine vurgu yaparak bağımlılık tedavisi literatürüne katkı sağlayabileceği düşünülmüştür.
Evaluation of the Effects of High Intensity Interval Training on Cytokine Levels and Clinical Course in Treatment of Opioid Use Disorder
Objective: Opioid use disorder (OpUD) is a biological and psychosocial
disorder with limited treatment options. Addition of physical exercise
to the pharmacological treatment has been proposed to be effective on
reducing substance use and improving the quality of life. In this study
we aimed to investigate the effects of a high-intensity interval training
(HIIT) program on the serum levels of cortisol, insulin-like growth
factor1 (IGF-1), interferon-gamma (IFN-?), interleukin 17 (IL-17) and
the clinical progress of inpatients with OpUD.
Method: Our study enrolled 22 male inpatients diagnosed with OpUD
on the basis of the DSM-5 criteria. Two groups of 11 individuals were
formed as the exercise (EG) and the control (CG) groups. The EG
conducted 5 sessions of a HIIT. Participant data were collected with
Sociodemographic Questionnaire, the Addiction Profile Index (API),
and the Barratt Impulsiveness Scale (BIS-11). Also, the Hamilton
Depression Rating Scale (HAM-D), the Hamilton Anxiety Rating Scale
(HAM-A) and the Substance Craving Scale (SCS) were used before and
after the treatment program in order to evaluate the clinical progress.
Blood samples were collected on the 5th and the 21st days for estimation
of the serum cortisol, IGF-1, IFN-? and the IL-17 levels.
Results: Comparison of the pre- and the post- treatment performances
of the two groups on the HAM-D, the HAM-A and the SCS indicated
a significant drop in the respective scores of the EG. Also, a significant
increase was observed in the post-treatment IGF-1 level of the EG
as compared to the CG. No differences were observed between the
cortisol, IFN-? and IL-17 levels of the EG and the CG.
Conclusion: HIIT resulted in significant reduction in the symptoms
of depression, anxiety and substance craving, and increased the serum
IGF-1 levels. HIIT did not change serum cortisol, IFN-? and IL-17
levels. We believe this research will contribute to the literature on the
treatment of opioid depencence by emphasising the effects of HIIT on
patients treated for OpUD.