Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerine yönelik bir flört şiddeti önleme programı geliştirmek ve programın etki değerlendirmesini yapmaktır. İlk olarak öğrencileri flört şiddeti konusunda bilgilendirmek, şiddet içeren ve kontrolcü davranışları tanıma ve başa çıkma becerilerini desteklemek, çatışma çözme becerilerini geliştirmek, daha güvenli ve eşitlikçi ilişkiler kurmaları yönünde rehberlik etmek amacıyla 8 oturumluk grup-temelli bir program hazırlanmıştır. Hazırlanan programın içerik ve zamanlama bakımından uygunluğunu değerlendirmek için yürütülen pilot çalışmada program iki ayrı gruba uygulanmış, daha sonra gerekli değişiklikler yapılarak program son haline getirilmiştir. Asıl çalışmaya İstanbul’da bir üniversitede okuyan, yaşları 18-22 arasında değişen 90 öğrenci (deney = 41, kontrol = 49) katılmıştır. Programın etkisini değerlendirmek için deney ve kontrol gruplarına ön-test ve son-test ölçümlerinde İkili İlişkilerde Çatışma Çözme Tepkileri Ölçeği, Çelişik Duygulu Cinsiyetçilik Ölçeği ve Flört Şiddetine Yönelik Tutum Ölçekleri uygulanmıştır. Yapılan bir dizi 2 (Zaman: ön-test, son-test) x 2 (Grup: deney, kontrol) x 2 (Cinsiyet: kadın, erkek) karışık faktöriyel varyans analizi programdan sonra düşmanca cinsiyetçilik tutumu, kadının uyguladığı fiziksel şiddete yönelik kabullenici tutumlar ve erkeğin uyguladığı psikolojik şiddete yönelik kabullenici tutumlarda istatistiksel olarak anlamlı bir azalma olduğunu göstermiştir. Yapıcı çatışma çözme becerisi ve ölçülen diğer tutumlarda beklenen yönde bir değişim saptanamamıştır. Sonuçlar flört şiddetini önleme çalışmalarının kadına yönelik şiddetle mücadelede etkili bir araç olabileceğine işaret etmektedir. Programda yapılması gereken değişiklikler, çalışmanın sınırlılıkları ve sonraki araştırmalar için öneriler tartışılmıştır.

The present study aims to develop a dating violence prevention program for college students and to test its effectiveness. Firstly, a group-based 8-session dating violence prevention program was developed with the aim of providing information about dating violence, supporting constructive conflict resolution skills, and providing guidance for safe and equal relationships. A pilot study was conducted with 2 groups to test whether the program worked well in terms of content and timing. After the necessary revisions, the program was finalized. A total of 90 students attending a university in Istanbul (Prevention = 41, Control = 49) participated in the main study. Responses to Dissatisfaction Scale, Ambivalent Sexism Scale and Attitudes towards Dating Violence Scales were used in the pretest and posttest assessments. A series of 2 (Time: pre-test, post-test) x 2 (Group: prevention, control) x 2 (Sex: women, men) mixed factorial analyses of variance showed that there was a statistically significant decrease in support for hostile sexism, accepting attitudes towards women’s use of physical violence and accepting attitudes towards men’s use of psychological violence after the program. No significant changes were observed in constructive conflict resolution skills and other attitude measures. The results indicated that dating violence prevention programs can be an effective tool to combat violence against women. The revisions needed in the program, the limitations of the present study and suggestions for future work are discussed