Amaç: Psikososyal risklerin uyku ile ilgili sorunlara neden olduğu ve hastalıklarla ilişkisinde önemli mediyatörlerden birisinin uyku kalitesi olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı sağlık çalışanlarında psikososyal risklerin uyku bozukluğu ile ilişkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Kesitsel bir araştırmadır. Araştırma, Ağustos 2014 ve Kasım 2015 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinde yapılmıştır. Araştırmanın evreni üniversite hastanesindeki tüm sağlık çalışanlarıdır (1664 kişi) ve hastanenin birimlerinden 14’ü küme örnekleme yöntemi kullanılarak seçilmiş, bu birimlerde çalışan toplam 390 kişiye ulaşılması hedeflenmiştir. Çalışma sonucunda 226 sağlık çalışanına ulaşılmış (%58) ve yüz yüze görüşme yöntemiyle anket uygulanmıştır. Uykululuk durumu Epworth ölçeği, psikososyal riskler İsveç İş Yükü-Kontrol-Destek ölçeği ile ölçülmüştür. Bulgular: Katılımcıların %30,1’inde uykululuk saptanırken, %23,5’inin ise yüksek stresli işlerde çalıştığı ve %46,0’sının sosyal desteğinin düşük olduğu gözlenmiştir. İş kontrolü ile uykululuk durumu arasında anlamlı ilişki saptanmazken (p>0.05), iş yükünün yüksek ve sosyal desteğin düşük olması uykuluk varlığıyla anlamlı olarak ilişkili bulunmuştur(p<0.05). Yaş ve cinsiyete göre düzeltildiğinde iş stresinin artması uykululuk riskini 3.78(%95 GA:1.25-11.43) kat artırmaktadır. Yaş, cinsiyet ve sosyal desteğe göre düzeltildiğinde ise iş stresinin uykululuk durumu birlikte görülme riski arasındaki ilişki anlamlı değildir[2.83(%95 GA:0.88-9.09)]. Sonuç: Çalışmamızda diğer çalışmalarla uyumlu olarak iş yükünün fazla ve iş kontrolünün düşük olduğu iş stresi durumlarında uyku bozukluğunun daha sık görüldüğü ve sosyal desteğin etkisiyle bu ilişkinin ortadan kalktığı gözlenmiştir.

Objective: It is thought that psychosocial risks cause sleep problems, and sleep quality is one of the important mediators in the relationship with diseases. The aim of this study was to evaluate the relationship between psychosocial risks and sleep disorders in health care workers. Materials and Methods: This is a cross-sectional study. The study was conducted in a university hospital between August 2014 and November 2015. The study population included all health workers in the university hospital (1664 people). Fourteen departments of the hospital were selected using the cluster sampling method. The aim was to reach 390 workers in all. As a result of this study, 226 health care workers were reached (58%) and a questionnaire was applied by faceto-face interviews. Sleepiness was measured with the Epworth scale and psychosocial risks were measured with the Swedish Workload-ControlSupport scale. Results: It was observed that while 30.1% of the participants had sleepiness, 23.5% worked in high-stress jobs and 46.0% had low social support. While there was no significant relationship between job control and sleepiness (p>0.05), high workload and low social support were significantly associated with sleepiness (p<0.05). When adjusted for age and sex, increased work stress increases sleepiness risk by 3.78 (95% CI: 1.25 11.43) fold. When adjusted for age, sex and social support, the relationship between work stress and sleepiness was not significant (2.83 [95% CI: 0.88 9.09]). Conclusion: In our study, it was observed that sleep disturbance occurred more frequently in cases of work stress and work control with low work control and this relationship disappeared due to the effect of social support.