Freud'un psikanalize sunduğu önemli kavramlardan biri olan narsisizm, 1960’larda psikanaliz dünyasında yeniden ele alınır ve ağırlıklı olarak yıkıcılıkla ilişkisi üzerinden kavramsallaştırılır. Bu yazı narsisizmin bu ikinci kez kuramla ilişkilendirilmesini ve analitik süreçte analizan ile analist arasında gelişen ilişkinin niteliklerini ele almaktadır. Narsisistik psikopatolojinin kendine has aktarımı, analistte de nevrozlardan farklı bir iz sürülmesine yol açacak bir karşı aktarımı doğurur. Analitik çiftin kendilerini birden içinde buldukları mükemmel bir firtınaya atlatabilme becerileri, analizanı tekrarlarından kurtaracak ve onu daha özgür bir ruhsal ekonomi kazandıracaktır

Narcissism in psychoanalysis has been a subject for a long debate since Freud proposed his ideas on primary narcissism and regression to it. Different psychoanalysts, from different geographies had brought up the nosographic character of narcissism in clinical practice around 1960's again. This paper is about the reemergence of narcissism in the context of its destructivity throughout the analytic process in the theory. The unique kind of transference and countertransference of unrepresented states of psychic world of narcissistic pathology carries the crucial importance in the psychoanalysis itself. The analyst's and the analytic situation that is prone to be attacked by the analysand's unconscious part of ego make this work much more sophisticated than the analysis of the neurosis.