Giriş: Bu çalışmada 2017-2018 yılları arasında Ankara ili 112 Acil Servis Hizmetleri (ASH) komuta merkezine intihar girişimi nedeniyle yapılan başvuruların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmanın verileri 2017-2018 yılları arasında intihar girişimi nedeniyle 112 ASH komuta merkezine başvuruda bulunan 15 yaş ve üzeri vakaların kayıtlarından elde edilmiş, vakaların sosyodemografik özellikleri ile intihar girişimine yönelik değişkenler incelenmiştir. Bulgular: Ankara’da iki yıl içinde 15 yaş ve üzeri intihar girişimi ile başvuran kişi sayısı 5543’tü. Bu grupta kaba intihar girişim hızı yüz binde 50.4, kaba intihar hızı yüz binde 2,9’du. İntihar girişimi nedeniyle başvuran vakaların %54,9’u erkek, %45,1’i kadındı ve ortalama yaş sırasıyla 33,5±13,4 ve 30,5±12,9’du. Tamamlanmış intihar oranı erkek ve kadınlarda sırasıyla %8,1 ve %2,9’du. Vakaların %10,7’si daha önce intihar girişiminde bulunmuşken, tamamlanmış intiharların %99,1’inin ilk girişimde olduğu görüldü. Her iki cinsiyette de en sık intihar girişim yöntemi ilaç ve kimyasal madde kullanımı olup tamamlanmış intiharlarda en sık kullanılan yöntem ası idi. Mevsimlere göre değerlendirildiğinde intihar girişiminin en sık yaz mevsiminde (%29,5) ve günün akşam saatlerinde (16.00-23.59) olduğu (%48,1) saptandı. Sonuç: İntihar önemli ve önlenebilir bir halk sağlığı sorunudur. İntihar davranışı için olası sosyodemografik risk faktörlerinin belirlenmesi; intiharı önleme çalışmalarına yön vermek ve risk gruplarına müdahale edebilmek açısından önemlidir.

Introduction: The aim of this study was to evaluate the applications of suicide attempt to the 112 command center of Emergency Health Care Services in Ankara between year 2017-2018. Method: The data was obtained from the records of 112 Emergency Health Care Services department in between year 2017-2018. The sociodemographic characteristics of the cases who applied to command center due to suicide attempt and the variables related to suicide attempt were examined. Result:The total number of cases with suicide attempts of 15 years and over in two years was 5543 in Ankara. The crude suicide attempt rate of this group was 50.4 and the crude suicide rate was 2.9 per 100.000 population. Of the total cases admitted for suicide attempt, 54.9% were males and 45.1% were females and the mean age was 33.5±13,4 and 30.5±12,9, respectively. The completed suicide rate in males and females was 8.1% and 2.9%, respectively. While 10.7% of the cases had previous suicide attempt, 99.1% of the completed suicides were seen in their first attempt. The most common suicide attempt method was medication and chemical use in both sexes and hanging was the most commonly used method in completed suicides. According to the seasons, the most frequent suicide attempt was in summer (29.5%) and in the evening hours of the day (4-12pm) (48%). Conclusion: Suicide is an important and preventable public health problem. Identifying possible sociodemographic risk factors for suicidal behavior is important to lead suicide prevention activities and to intervene in risk groups