Amaç: Psikiyatristler için mesleksel deneyimlerini tanımlamak her zaman için tartışmalı ve bir psikiyatrist tarafın-dan yapılan işi tanımlamak genellikle zor olmuştur. Ayrıca, ülkelerin sağlık politikaları ve kültürlerindeki farklılık ve çeşitlilikler, psikiyatristlerin işleriyle ilgili öznel deneyimlerini karmaşıklaştırmaktadır. Yazarlar, akademide aktif olarak çalışmakta olan psikiyatristlerin kişisel deneyimleri hakkında bilgi vermeyi amaçlamıştır. Yöntem: Ankara ilindeki çeşitli üniversite, eğitim ve araştırma hastanelerinde çalışan 16 psikiyatrist ile derinlemesine görüşmeler yapıldı. Katılımcılara iki soru soruldu: a. Psikiyatrist olmaya nasıl karar verdiniz? b. Kariyeriniz boyunca bir psiki-yatrist olarak deneyimleriniz hakkında bize ne söyleyebilirsiniz? Kayıtların kodlama ve analizi için dökümü yapıldı. Kodlama süreçleri ilk kodlamayı, kodları temalara ayırmayı, kodları ve temaları düzenlemeyi, bulguları tanımlama-yı ve sonuçları yorumlamayı içermektedir. Bulgular: Entelektüel merak (insanlığı anlama veya beynin nasıl çalış-tığını araştırma isteği gibi) psikiyatriyi seçmek için en sık bildirilen nedendi. Önceki anket temelli çalışmalarda en sık bildirilen tema olan ‘psikiyatri hastalarına yardımcı olmak’ bu çalışmada en az belirtilen tema olmuştur. Mesle-ğe yönelik olumlu veya olumsuz duygularda, ruhsal bozuklukların etiyolojisi gibi psikiyatriye özgü sorunlar daha önemsiz, yetkinlik ve özerklik duyguları ise daha önemli etkenler olarak saptandı. Tartışma: Kişisel merak, akade-mik psikiyatride olanlar için tıbbı uygulamadaki temel gereksinmelerden önce geliyor gibi görünmektedir. Oldukça yaygın görünen öznel bir deneyim, zaman içinde psikiyatriye karşı gelişen mütevazı tutumların varlığı olmuştur. Hedefleri küçültmek ve psikiyatrinin bazı hastalar için yapabildikleri kadarı ile doyum sağlayabilmeyi öğrenmek, büyüklenmeci kaygılara karşı bir çözüm sağlayabilir.

Objective: Defining job experience for a psychiatrist has always been a matter of debate and describing the work done by a psychiatrist is often challenging. Furthermore, cultural differences and variance in health policies across countries may complicate psychiatrists' subjective experiences of their work. The authors aimed to provide insight into the personal experience of those who become psychiatrists and are in active practice in academic settings. Methods: In-depth interviews were held with 16 psychiatrists working in various university and research health care services in Ankara, Turkey. Two questions were asked to the participants: a. How did you decide to become a psychiatrist? b. What can you tell us about your experiences as a psychiatrist throughout your career? Recordings were transcribed for coding and analysis; the encoding processes included the initial coding, separating the concepts into themes, editing the codes and themes, identifying the findings, and interpreting the results. Results: Intellectual curiosity (such as the desire to understand humanity or research how the brain works) was the most commonly reported reason for choosing the field. Helping psychiatric patients, the most common motive reported in previous questionnaire-based studies was the least mentioned theme in this study. Problems specific to the practice of psychiatry, such as etiological debates, were a less important factor in posi-tive or negative feelings about the profession; competency and the feeling of being autonomous were among the more important factors. Discussion: Personal curiosity seems to precede the basic need to practice medicine for those in academic psychiatry. One subjective experience that seems fairly widespread is developing modest atti-tudes towards psychiatry. Minimizing targets and learning to be satisfied with the limits of what psychiatry can do for certain patients seems to provide a solution for omnipotence anxiety.