Amaç: Psoriazis hastaları genellikle görünümlerinden utanmakta ve özgüven eksikliği ile sosyal kaygı ve kaçınma yaşamaktadırlar. Ancak psoriasis hastalarında sosyal kaygı düzeyini etkileyen faktörler hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı psoriazis hastalarında sosyal kaygı düzeyini etkileyebilecek psikolojik ve hastalık ilişkili faktörleri incelemektir. Yöntem: Elli psoriasis tanılı poliklinik hastası ve 50 yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş sağlıklı gönüllüye, Liebowitz Sosyal Anksiyete Ölçeği (LSAÖ), Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HADÖ), Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ÇBASDÖ), Başa Çıkma Yöntemleri Anketi (WCQ) ve Eysenck Kişilik Anketi: Gözden Geçirilmiş Kısaltılmış formu (EKA-GGK) uygulandı. Psoriazis hastalarına ayrıca Dermatoloji Yaşam Kalitesi İndeksi (DYKİ) uygulandı. Hasta grubunda Psoriazis yaygınlık ve şiddeti, Psoriazis Alan ve Şiddet İndeksi (PAŞİ) ile değerlendirildi. Bulgular: Psoriazis hastaları kontrol grubu ile karşılaştırıldığında sosyal kaygı düzeylerinin anlamlı derecede daha yüksek olduğunu bildirmişlerdir. LSAÖ’nün her iki sosyal kaygı/kaçınma alt ölçek puanları ile yaşam kalitesindeki bozulma arasında anlamlı bir korelasyon görülmüştür (r: 0,373, p: 0,008/r: 0,336, p: 0,018). PAŞİ ve LSAÖ skorları arasında korelasyon saptanmamıştır. Regresyon analizi, EKA-GGK’nın dışa dönüklük ve nörotisizm alt boyutu skorlarının LSAÖ ile ölçülen Sosyal Anksiyete ile ilgili varyansın %41,5’ini açıklamakta olduğunu göstermiştir. EKA-GGK’nın dışa dönüklük alt boyutu skorunun ise, LSAÖ ile ölçülen Sosyal kaçınma ile ilgili varyansın %26,8’ini açıklamakta olduğu saptanmıştır. Sonuç: Sonuçlarımız, psoriasizin, yaşam kalitesinde bozulmayla yakından ilişkili olan sosyal kaygı düzeyindeki artışa neden olabileceğini göstermektedir. Kişilik özellikleri, psoriazis hastalarında psikososyal morbiditenin ortaya çıkışında önemli bir rol oynayabilir..

Introduction: Psoriasis patients usually feel shame over their appearance and suffer from poor self-esteem, social anxiety, and avoidance. However, little is known about factors affecting social anxiety levels in these patients. We sought to examine the psychological, as well as disease-related factors which may affect social anxiety levels in psoriasis patients. Methods: Our study consisted of 50 psoriasis outpatients and a corresponding 50 age and sex-matched healthy control volunteers who filled out the Liebowitz Social Anxiety Scale (LSAS), the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS), Ways of coping questionnaire (WCQ) and Eysenck Personality Questionnaire Revised: abbreviated form (EPQR-A). The patients also completed the Dermatology Life Quality Index (DLQI). The extensiveness and severity of the disease were examined by employing the Psoriasis Area and Severity Index (PASI). Results: Compared with our controls, psoriasis patients displayed significantly higher degrees of social anxiety. Both social fear/avoidance subscale scores of LSAS showed a significant correlation to impairment in quality of life (r: 0.373, p: 0.008, r: 0.336, p: 0.018). No appreciable correlation was observable among the PASI and LSAS scores. Regression analysis showed that EPQR-A-extraversion and neuroticism subscale scores had significant influence on LSAS-Social Anxiety scores, accounting for 41.5% of the variance. EPQR-A-extraversion was found to have significant influence on LSAS-Social avoidance scores, accounting for 26.8% of the variance. Conclusion: Our results indicate that psoriasis causes increased levels of social anxiety which is closely related to impaired quality of life. Personality characteristics might contribute considerably in expressing psychosocial morbidity among individuals living with psoriasis