Nöropsikiyatri Arşivi; 2020;57(2):131-135
Bruksizmlilerde Çocukluk Çağı Örselenmeleri, Yaşam Kalitesi, Uyku Kalitesi, Anksiyete ve Depresyon Düzeyleri
İ Yağcı, Y Taşdelen, Y Kıvrak
Harakani Devlet Hastanesi, Kars
Amaç: Bruksizmlilerde sosyodemografik özellikler, anksiyete, depresyon, uyku kalitesi, çocukluk çağı travma yaşantıları ve yaşam kalitesi ile bruksizm arasındaki ilişkiyi incelemek ve bruksizm risk etkenlerini saptamak amaçlandı. Yöntem: Çalışmamıza bruksizm tanısı olan 100 kişi ve 100 kontrol olmak üzere toplam 200 kişi alındı. Sosyodemografik Veri Formu, Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği (HAD), Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi (PUKİ), Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ), Kısa form-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği (KF-36) kullanıldı. Bulgular: Olgu grubu ile kontrol grubu arasında yaş, cinsiyet, medeni hal, çalışma durumu arasında anlamlı fark yok iken eğitim düzeyleri arasında anlamlı fark vardır. Gruplar karşılaştırıldığında HAD-A (p<0,05), HAD-D (p<0,01), PUKİ (p<0,01), ÇÇTÖ (p<0,05) puanları açısından anlamlı fark bulunmuştur. KF-36 alt ölçeklerine bakıldığında Fiziksel Fonksiyon (p<0,01), Ağrı (p<0,05), Sosyal Fonksiyon (p<0,05), Mental Sağlık (p<0,01) puanları açısından anlamlı fark bulunmuş iken Rol Gücü (p>0,05), Genel Sağlık (p>0,05), Vital Enerji (p>0,05), Emosyonel Rol (p>0,05) alt ölçekleri arasında anlamlı fark tespit edilmemiştir. Yapılan regresyon analizinde PUKİ, HAD-D ve ÇÇTÖ puanlarının bruksizmi yordadığı bulunmuştur. Sonuç: Depresyon puanın yüksekliği, uyku kalitesinin kötü olması ve çocukluk çağı travmatik yaşantıları, bruksizm riskini arttırmaktadır. Bruksizm tanısı alan kişilerin tedavi süreçlerinde ruhsal durumlarının da dikkate alınmasının ve psikiyatristlerin de bu sürece katılması ile tedavide başarı oranları artabilir.
Childhood Trauma, Quality of Life, Sleep Quality, Anxiety and Depression Levels in People with Bruxism
Introduction: The aim was to investigate the relation between sociodemographic features, anxiety, depression, sleep quality, childhood trauma experiences, and quality of life and bruxism determining the risk factors in people with bruxism. Methods: A total of 200 people were included in the study. Of the patients, 100 were diagnosed with bruxism and 100 were included in the control group. Sociodemographic Data Form, Hospital Anxiety Depression Scale (HAD), The Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI), Childhood Trauma Scale (CTS), Short Form-36 Quality of Life Scale (SF36) were used. Results: While there was no significant difference between the case group and the control group in terms of age, gender, marital status, and working status, there was a significant difference between educational levels. When the groups were compared a significant difference was found with regard to HAD-A (p<0.05), HAD-D (p<0.01), PSQI (p<0.01) and CTS (p<0.05) scores. While a significant difference was found when KF-36 subscales were examined, with regard to Physical Function (p<0.01), Pain (p<0.05), Social Function (p<0.05) and Mental Health (p<0.01) scores, no significant difference was detected between the subscales of Role Strength (p>0.05), General Health (p>0.05), Vital Energy (p>0.05) and Emotional Role (p>0.05). Regression analysis shows, (PSQI), HAD-D CTS scores predicted bruxism. Conclusion: Higher depression scale scores, bad sleep quality, traumatic childhood experiences increase the risk for bruxism. Paying attention to the mental state of people diagnosed with bruxism in the treatment process and incorporating the psychiatrists in this process may increase the success rate of the treatment.