Bu çalışma çocukluk çağı travmasının ve bazı demografik özelliklerin yeme tutumları üzerindeki yordama etkisini incelemeyi amaçlamıştır. Bu kesitsel çalışmaya 612 üniversite öğrencisi katılmıştır. Veriler Çocukluk Çağı Travma Ölçeği, Yeme Tutumu Ölçeği ve Demografik Bilgi Formu aracılığı ile toplanmıştır. Araştırmada test edilmesi planlanan hipotetik model ilişkisel tarama modeline göre tasarlanmıştır. Analiz sonuçlarına göre, çocukluk çağı travma biçimlerinden fiziksel ihmalin zayıflıkla aşırı uğraşma; cinsel istismarın ise diyet yapma tutumu üzerinde yordayıcı etkisi olduğu saptanmıştır. Ayrıca, kadın cinsiyetinin şişmanlık kaygısı ve sosyal baskı algılama; vücut kitle indeksinin şişmanlık kaygısı ve sosyal baskı algılama üzerinde anlamlı bir yordama etkisine sahip olduğu bulunmuştur. Sonuçlar, klinikte yeme bozukluğu gösteren bireylerde cinsel istismar ve fiziksel ihmalin değerlendirilmesi ve tedavide yer verilmesi muhtemel müdahalelerin hazırlanmasında yol gösterici olabileceğine işaret etmektedir

This study aimed to evaluate the predictive effect of childhood trauma and several sociodemographic features on eating attitudes.. 612 university students participated in this cross-sectional work. Data were gathered using the Childhood Trauma Scale, Eating Attitudes Test, and Demographic Information Form. The hypothetical model which was planned to be tested in the study was designed with respect to the relational scanning model. According to the analysis, physical neglect was found to have a predictor role over ‘thinness obsession’; and sexual abuse was found to have a predictor role over ‘dieting’. Obesity anxiety and feeling of social pressure was found to be prevalent among females. Body mass index was found to have a predictor role over obesity anxiet’ and feeling of social pressure. In conclusion, assessing sexual abuse and physical neglect might be instructive in planning possible interventions in eating disorder cases and should be considered in treatment