Bu çalışmada duygu düzenlemenin karar verme mekanizmaları üzerindeki etkilerinin ve bu etkilerin yaşlılık döneminde uğradığı değişikliklerin, alan yazındaki çalışmalar ışığında incelenmesi amaçlanmıştır. Duygu düzenleme bireylerin olumsuz duygularını kontrol ederek olumlu duygu durumunu muhafaza edebilme becerisi olarak tanımlanır. Duygu düzenleme becerisi özellikle seçilebilecek alternatiflerin kesin sonuçları belirsiz olduğunda verilen kararları etkiler. Birey duygularını kullanarak en avantajlı kararı vermeye çalışabilir. Ancak bu beceri bireyin her zaman optimal kararı vermesini sağlamaz. Karar sonrasında ise duygu düzenleme kullanılarak memnuniyet düzeyi arttırılabilir veya yas süreci görece erken atlatılabilir. Bu etki, ikili işlem modelinde sunulan mantıksal çıkarım yerine duygu ve dürtülere bağlı kararlarda daha güçlü bir biçimde görülür. Yaşamın ilerleyen yıllarında bilişsel becerilerdeki düşüş ve duygu düzenleme becerilerindeki gelişme sebebiyle duygu düzenlemenin karar öncesi ve sonrası süreçler üzerindeki etkisi artar. Ancak ciddi kronik ve ölümcül hastalıklara sahip yaşlılar duygu düzenlemeyi etkin bir şekilde kullanamazlar. Bu da bilişsel becerilerde düşüş yaşayan bu hastaların optimal karar verme olasılığının daha da düşmesine neden olur. Mevcut çalışmada yaşlılık sürecinde duygu düzenleme becerisinin karar öncesi ve sonrasındaki süreçler üzerindeki etkisi alan yazındaki modeller göz önünde bulundurularak sistematik bir biçimde ele alınmıştır. Bu çalışmada gelecek araştırmalar için teorik bir altyapı sunulması amaçlanmıştır. Ayrıca bu ilişkilerin bilinmesi klinik alanda müdahale programlarına temel oluşturarak yaşlıların yaşam kalitelerinin arttırılmasını sağlayabilir.

This review aims to investigate the effect of emotion regulation on decision-making processes in older age in light of previous literature. Emotion regulation is defined as maintaining the positive mood and/or controlling the negative mood. Emotion regulation influence decision-making processes especially under ambiguity. Individuals might try to make optimal decisions as using their emotions. However, this ability does not always lead to optimal decisions. Alternatively, they might regulate their emotions to increase decision satisfaction or overcome their loss. In fact, these effects are more powerful in emotionally charged decisions compared to consciously monitored and effortful decisions as defined in dual-processing model. Later in life, the effect of emotion regulation on pre- and post-decision processes increases due to the decline in cognitive skills and the improvement of emotion regulation skills. However, older adults with severe chronic and fatal diseases cannot use emotion regulation as effective as their healthy peers. This leads to a decrease in the likelihood of optimal decision-making in these patients who already experience reduced cognitive skills. The present study addresses the systematic effects of emotion regulation on pre- and post-decision processes across aging. One of the main aims of the study is to provide a theoretical background for future research. Furthermore, in the clinical field, the information gained from this review can be used to improve the quality of life in late years of life by developing intervention programs.