Amaç: L-tipi voltaja bağımlı kalsiyum kanal blokörlerinin antikonvulsant özelliğinin bulunduğuna yönelik birçok çalışma olmasına rağ­men bunların çoğunluğunda L-tipi kalsiyum kanal blokörleri santral değil sistemik olarak uygulanmıştır. L-tipi kalsiyum kanal blokörlerinin antikonvulsant rolleri ile ilgili elde edilen farklı sonuçlar onların farklı kardiyovasküler etkilerine bağlı olabilir. Bu nedenle, bu çalışmada, pentilentetrazol (PTZ] ile oluşturulan epileptik nöbetler üzerine değişik L-tipi kalsiyum kanal blokörlerinin etkileri hem sistemik (intraperitone­al, ip] hem de santral (intraserebroventriküler, icv) yollardan verilerek araştırıldı.
Yöntem: Çalışmada Swiss-Webster fareler kullanıldı. Farelere kanal blokerleri İP yoldan verildikten 50 dakika sonra, icv yoldan verildikten 30 dakika sonra subkutan yoldan (sc) 85 mg/kg PTZ enjekte edildi ve denekler 30 dakika süre ile klonik konvülsiyonların gelişimi bakımın­dan izlendi. Herbir denekte nöbetlerin ilk ortaya çıkış süresi de kayde­dildi.
Sonuçlar: ip yoldan verilen amlodipin (3 ve 5 mg/kg], verapamil ve diltiazem (30 and 50 mg/kg) PTZ ile oluşturulan epileptik nöbetlerin başlama zamanlarını geciktirdi. Bunun tersine icv yoldan verilen amlodipin, verapamil ve diltiazem (10, 30 ve 80mg] PTZ ile oluşturalan epileptik nöbetlerin başlama zamanı üzerine herhangi bir etki oluştur­madı.
Tartışma: Bulgularımız PTZ ile oluşturulan epileptik nöbetler üzerine sistemik yoldan verilen L-tipi kalsiyum kanal blokörlerinin antikonvul­sant özelliklerinin olduğunu göstermektedir. Bununla beraber, santral olarak verilen L-tipi kalsiyum kanal blokörlerinin PTZ ile oluşturulan epileptik nöbetler üzerine antikonvulsant etki oluşturmaması bu grup ilaçların etkilerinin santral bir etkiden çok periferik olduğuna işaret etmektedir.

L-type voltage dependent calcium channel (VDCC) blockers have
anticonvulsant properties, in the vast majority of these experimental
studies, VDCC blockers have given through systemic but not central
routes of administration. The discrepancies of the anticonvulsant role
of VDCC blockers may be due to a potential confounding
cardiovascular effect of VDCC blockers, in pretended central action
following their systemic administration. In an attempt to clarify such
criticism, we examined the effects of three different VDCC blockers
such as amlodipine, verapamil and diltiazem on pentylenetetrazole
(PTZ)-induced seizures after their systemic intraperitoneal (ip)
administration and compared these results with those obtained after
their intracerebroventricular (icv) administration in mice.
Methods: Adult male Swiss-Webster mice were used in the study.
After 50 min and 30 min following ip and icv. administrations of
VDCCBs, respectively, each mouse received a single subcutaneous
(sc) injection of 85mg/kg of PTZ and was monitored continuously for
30 min for the appearance of clonic convulsions. The latency of the
on-set time of clonic seizures was also recorded.
Results: Ip administration of amlodipine (3 and 5 mg/kg), verapamil
and diltiazem (30 and 50 mg/kg) significantly prolonged on-set time
of the PTZ-induced seizures. By contrast, icv administration of
amlodipine, verapamil and diltiazem (10, 30 and 80mg) had no
significant effect on the on-set time of the seizures.
Conclusions: Our results suggest that systemic administered VDCC
blockers possess anticonvulsant activity on PTZ-induced seizures.
However, lack of anticonvulsant effect of centrally administered L-type
VDCC blockers on PTZ-induced seizures indicates that they modulate
PTZ-induced seizures by a peripheral, rather than a central mode of
action.