Bu çalışmada madde kullanımı öyküsü olan ve devlet korumasına alınmış 15-18 yaş arası gençlerin, aile yaşantılarına dair deneyimleri incelenmiştir. Araştırmada on üç katılımcı ile yarı yapılandırılmış mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler, tematik analiz yöntemi ile analiz edilmiş, üç ana tema tespit edilmiştir. Bu temalar, aile içinde kapsanamama, ailenin yapısal özellikleri, rehabilitasyon sürecinde ailenin rolü ve ikamesidir. Bulgular, reddedilme, koşullu kabul görme, ihmal ve istismar yaşantılarına işaret etmektedir. Aile yapısına ilişkin anlatılar, çoğunlukla ebeveynlerin bir arada yaşamadığı ya da annenin fiziken mevcut olmadığı bir yapıyı tasvir etmektedir. Ebeveynlerden birinin ya da her ikisinin yokluğunda, gencin yeniden kurulan aile yapılarında ya da geniş aile ilişkileri içinde de kendisine yer bulamadığı görülmektedir. Anlatılarda tespit edilen bir diğer husus ise ailede madde kullanan olumsuz rol modellerin bulunmasıdır. Ancak bu durum, gençler tarafından madde kullanımına başlama ya da sürdürmede bir etken olarak görülmemektedir. Son olarak araştırma bulguları, rehabilitasyon sürecinde aileleri ile temasları bulunmayan gençlerin kurum çalışanları ile kurdukları ilişkilerle, bu boşluğu ikame ettiklerini göstermektedir. Ailesiyle ilişkisi devam eden katılımcılar için ise, aile ilişkileri rehabilitasyon sürecinde destekleyici unsurların başında gelmektedir. Gençlerin tüm örseleyici deneyimlere rağmen aile bireylerine karşı koşulsuz kabul gösterdikleri de bulgular arasındadır. Bulguların önleme ve müdahale yöntemlerine olası katkıları tartışılmıştır.

This study aims to investigate the family-related experiences of youths under institutional care and receiving treatment for substance use. Semi-structured interviews were conducted with 13 participants between 15 and 18 years old. Thematic analysis has been employed in analyzing the interviews. Three main themes have been identified: lack of containment in the family, family’s structural characteristics, and the family’s role in the rehabilitation process. The findings indicate experiences of rejection, conditional acceptance, neglect, and abuse to be the issues prevalent in the participants’ narratives. Participants also described a family structure where at least one parent (mainly the mother) is absent. Moreover, newly constructed families and extended family networks were determined to have failed to support these young people. In regard to the treatment process, family is one of the most supportive elements for participants who have contact with their families. Participants without any family contact seemed to replace the absence of their families by establishing relationships with employees from the institutions. Finally, the interviews suggest that, despite all their traumatic experiences, participants have unconditional acceptance toward their family members. The study’s implications for prevention and intervention programs targeting disadvantaged youth are also discussed.