Amaç: Hastanemize mahkemelerce vesayet gereksinimi konusunda rapor düzenlenmesi istenerek gönderilen kişi-lerde vesayet konusunun gündeme gelme nedeni, bu süreçteki hukuksal, ailesel, psikiyatrik etkenlerin gözden geçirilmesi, vesayet gerekliliği oranları ve vesayeti gerektiren durum veya tanıların dağılımının araştırılması amaç-lanmıştır. Yöntem: Çalışmamız geriye dönük, tanımlayıcı bir çalışmadır. Veriler, Sağlık Kurulu’nca düzenlenmiş kayıtlardan elde edilmiştir. Vesayet uygunluğu için 01 Ocak 2017-31 Aralık 2017 tarihleri arasında SBÜ Erenköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Eğitim Araştırma Hastanesine gönderilen kişilerin kayıtları incelenmiştir. Toplam 810 kişiye ait kararlar, sosyodemografik özellikler, tanı dağılımları karşılaştırılmıştır. Bulgular: Sekiz yüz on kişinin %81.7’sinde bir yasal temsilcinin gerektiği yönünde rapor oluşturulduğu saptanmıştır. Başvuran kişilerin %31’inde bunama, %28’inde bir psikotik bozukluk, %8.1’inde bipolar bozukluk, %15.2’sinde entelektüel yeti yitimi raporunun düzenlen-diği, %13.8’inde herhangi bir psikiyatrik veya fiziksel hastalık saptanmadığı görülmüştür. Olguların %76.8’ine ‘vesa-yet gerekir’, %18.3’üne ‘vesayet gerekmez’, % 4.9’una ‘yasal danışman uygundur’ şeklinde rapor düzenlenmişti. Okuryazar olmama ile vesayet uygunluğu arasında anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır. Olguların başvuru şekli olarak ‘yakınlarınca dava açılması’ en yüksek orandadır. Diğer başvurularda ‘vasi gerekir’ kararı daha yüksek, çekişmeli boşanma davalarında ‘vasi gerekmez’ kararı daha yüksek oranda saptanmıştır. Sonuç: Sekiz yüz on kişiden yalnız bunama hastalarının tamamında vasi veya yasal danışman şeklinde bir yasal temsilcinin uygun olduğu yönünde bir rapor düzenlendiği görülmüştür. Alkol ve madde kullanımının sık olmasına ve madde kullanımının giderek artma-sına karşın, vesayet için başvuru diğer psikiyatrik hasta grubuna göre oldukça azdır. Çekişmeli boşanma davala-rında kişi hakkında ‘uygunsuz hastalık isnadı’ ile vesayet isteğinde bulunma oranı diğer olgulara göre daha yüksektir.

Objective: We aimed to investigate the reason for the issue of tutelage, review of legal, familial and psychiatric factors and the distribution of cases or diagnoses requiring guardianship for the persons referred by the courts for the determination of the need to guardianship. Methods: This is a retrospective, descriptive study. The data were obtained from official records issued by the Medical Board. Records of 810 individuals referred to the Medical Board of University of Health Sciences Erenköy Mental and Neurological Diseases Research and Training Hospital between January 1st, 2017 and December 31st, 2017 have been examined. Decisions were examined, sociodemographic characteristics and the distribution of these individuals were compared. Results: In 81.7% of 810 individuals, a legal representative was necessary. Thirty-one percent had dementia, 28% had a psychotic disorder, 8.1% had bipolar disorder, 15.2% had mental retardation. It was observed 13.8% did not have any mental or physical disease. In 76.8% of the cases, the decision was ‘guardianship is required’, in 18.3% ‘guardianship is not required’ and in 4.9% ‘legal counselor is required’. There was a significant relationship between illiteracy and guardianship. The rate of request for tutelage was high in disputed divorce cases with the complaint of an illness which causes unsuitable conditions. In these cases, the decision ‘guardianship is not required’ was detected at a higher rate compared to other applicants. Conclusion: In 810 people, the cases with dementia differed from other groups as the whole group necessitated a legal representative. In alcohol and substance use disorder group, the application for custody is less than other groups. Opening a case by relatives was the most frequent. The rate of demand for tutelage was high in disputed divorce cases, hence, no tutelar was required in these cases.