Klinik Psikiyatri Dergisi; 2019;22(2):228-242
Konsültasyon Liyezon Psikiyatrisinde Geleneksel Sınıflandırma Sistemlerine Karşı Uygulanabilir Yeni Bir Rehber: Psikosomatik Araştırmalara Yönelik Tanı Ölçütleri (DCPR)
G Aral, FC Arslan
Dr. Ersin Arslan Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Gaziantep,
Psikosomatik tıp alanında hastalıklarla ilişkili psikolojik
faktörleri tespit etmede pek çok medikal ve psikiyatrik
tanı modelleri ileri sürülmüştür. Bu alanda en çok
kullanılan geleneksel sınıflandırma sistemi olan DSM
(Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı)
somatik belirti kümelerini ayrıştırmada, tıbbi hastalıkların
alt tiplendirilmesinde, bedensel sendromların yükünü
tahmin etmede, risk faktörlerini belirleme ve tedavi
sonuçlarını öngörmede yetersiz kalmıştır. Psikosomatik
Araştırmalara Yönelik Tanı Ölçütleri (DCPR), bu alanlarda
oluşan boşlukları doldurmak, çeşitli kliniklerde geniş
psikolojik sendrom kümelerini uygulanabilir araçlar
yardımı ile ayrıştırmak için geliştirilmiştir. 1995 yılında
pek çok uluslararası araştırmacı grubu tarafından
oluşturulan bu sistem, 58 maddeden oluşan, evet/hayır
yanıtı biçiminde puanlanan, 12 psikosomatik sendromdan bir ya da daha fazlasının varlığını değerlendiren bir
tanı koydurucu rehber niteliğindedir. İlgili literatürde,
DCPR ve DSM-IV sistemi tanı koyma oranlarının, eşik altı
sendrom kümelerinin, işlevsellik ve yaşam kalitesi üzerine
etkilerinin karşılaştırıldığı pek çok farklı çalışmaya rastlamak mümkündür. Çalışmalardaki ortak sonuçlar, DSM-IV
sistemince tanı konulamayan pek çok psikolojik boyutun
ve anormal hastalık davranışlarının, DCPR sistemi ile
saptanabildiğine işaret etmektedir.
Yeni DSM-5 sınıflandırma sisteminde ise, ‘Bedensel Belirti
Bozuklukları ve İlişkili Bozukluklar’ başlığı altında tanı
ölçütlerinde önemli değişiklikler sunulsa da, birçok psikosomatik belirti kümesine yer verilmemiştir. Klinik pratikte,
DCPR’ın hastaların mevcut hastalık sürecine ve fiziksel
semptom kümelerine karşı yanıt verme biçimlerini ve etkili psikososyal birçok boyutu saptamada DSM gibi
geleneksel sınıflandırma sistemleri ile birlikte
kullanılmasının yararlı olacağı kanaatindeyiz. Bu
makalenin amacı, geleneksel sistemlerce ihmal edilmiş,
DCPR sistemi psikolojik belirti alt kümelerinin tanınması
ve ayrıştırılmasıdır
A New Opertional Guide Against to Traditional Classification Systems in Consultation-Liaison Psychiatry: Diagnostic Criteria for Psychosomatic Research (DCPR)
In psychosomatic medicine,many medical and psychiatric diagnostic models proposed to detect psychological
factors related to diseases.In this area,the most commonly used traditional classification system,Diagnostic
and Statistical Manual of Psychiatric Disorders (DSM),has
failed to distinguish somatic symptom clusters,subtype
medical disorders,predict the burden of somatic syndromes,identify risk factors and to predict treatment
outcomes.DCPR hasbeen developed to fill gaps in these
areas and to separate large psychosurgical syndrome
clusters at various clinics with the help of applicable
tools.,DCPR,created by a group of international
researchers in 1995,diagnostic guide that evaluates the
existence of one or more of the 12 psychosomatic syndromes of 58 items scored in the form of a yes/no
response.In the literature,possible to find many different
studies comparing the effects of diagnosis rates of DCPR
and DSM-IV system on subclinical syndrome
clusters,functioning,quality of life.The common results
of the studies indicate that many psychological dimensions and abnormal disease behaviors that can not be
diagnosed in the DSM-IV can be detected with the DCPR.
In the new DSM-5, although there are significant
changes in the criteria under the heading 'Somatic
Symptoms and Related Disorders', many psychosomatic
symptoms are not included. In addition,it offers an
approach that focuses on categorization of
diseases,rather than the approach that aims at influen
cing the psychological factors on diseases.In clinical
practice,we believe that the use of DCPR in combination
with traditional classification systems such as DSM to
determine the extent to which patients respond to the
current disease process and physical symptom clusters
and to determine many effective psychosocial dimensions.The aim of this article is recognize and distinguish
the DCPR psychological symptom clusters, which have
been neglected by traditional systems.