Amaç: Bu çalışma WHODAS 2.0 Türkçe çevirisinin 36 soruluk uzun ve 12 soruluk kısa versiyonlarının görüşmeci, özbildirim ve vekil formlarından elde edilen yetiyitimi puanlarının psikometrik özelliklerini incelemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Yöntem: Çeviri çalışmasının ardından, yaşları 18-65 arasında değişen 35 psikiyatri hastası ve 35 sağlıklı kontrolün yetiyitimi kendileri, bir yakınları ve klinisyenler tarafından derecelendirilmiştir. Yetiyitimi puanlarının geçerlik ve güvenirliğine ilişkin incelemelerde Student t testi, ROC analizi, lojistik regresyon analizi, sınıfiçi ve Pearson korelasyon analizleri, Cronbach alfa ve madde-toplam korelasyon katsayıları kullanılmıştır. Bulgular: Uzun formların üç türünden elde edilen genel yetiyitimi puanlarının geçerlik ve güvenirlik katsayıları klinik örneklemde ve kontrol örnekleminde yeterli düzeyde bulunmuştur. Kısa formlardan elde edilen genel yetiyitimi puanlarının geçerlik ve güvenirliği, sadece görüşmeci formunun klinik örneklemde kullanılması durumunda istenilen düzeye ulaşmıştır. Alan yetiyitimi puanları için hesaplanan geçerlik ve güvenirlik katsayıları klinik örneklemde genel olarak yeterli veya kabul edilebilir sınırlarda; kontrol örnekleminde ise kabul edilemez ölçüde düşük bulunmuştur. Sonuç: Psikiyatri hastalarında ve normal popülasyonda genel yetiyitimini ölçmek için WHODAS uzun formlarının her üçü de elverişli araçlar niteliğindedir. WHODAS kısa formlarının görüşmeci versiyonu klinik popülasyonda kullanıldığında uzun forma eş kalitede ölçüm olanağı sağlayabilmektedir. Uzun formlardan elde edilen alan puanları ve kısa formlardan elde edilen genel yetiyitimi puanları klinik popülasyonda nitelikli bir ölçüm sağlayabilirken, genel popülasyonda sağlayamamaktadır

Objective: The present study aimed to investigate psychometric properties of a series of disability scores obtained from Turkish version of the WHODAS 2.0 interviewer-, self- and proxy-administered forms consisting of either 36 items or 12 items. Methods: Following the translation, 35 patients with a psychiatric diagnosis and 35 healthy controls between 18 and 65 years of age selfrated their functional impairment on the WHODAS. In addition, each participant was rated by a relative and by one or two clinicians on the pertinent WHODAS forms. In order to collect evidence for validity and reliability of WHODAS general disability and domain scores, we employed a series of Student’s t-tests, ROC analyses, logistic regression analyses, intraclass and Pearson’s correlation analyses, Cronbach’s alpha and item-total statistics. Results: Regarding general disability scores, in both clinical sample and healthy controls, all three types of 36-item WHODAS displayed satisfactory or higher validity and reliability coefficients. On the other hand, for 12-item version, only the interviewer-rated form demonstrated satisfactory results only in the clinical sample. Domain disability scores yielded by the 36-item forms were generally associated with adequate or acceptable coefficients in the clinical sample, while the coefficients were unacceptable in the control group. Conclusion: The 36-item WHODAS interviewer-, proxy- and self-rated forms are suitable to assess general disability in Turkish mental health consumers and in healthy subjects. Among the 12-item WHODAS forms, the interviewer-rated form emerges as the sole instrument with comparable validity and reliability for measuring general disability in psychiatric patients. The domain disability scores derived from the long form and general disability scores derived from the short form is suitable for evaluating clinical subjects, but not healthy subjects.