Gerçekte, kişileri psikoterapist olmaya hangi güdülerin yönelttiğine kesin olarak karar vermek son derece güçtür. Psikoterapi mesleğine ne uygun, ne de ilgili olan kişiler vardır. Örneğin izolasyon, duygusal yorgunluk, ahlâki ve yasal sorumluluk, sabit olmayan gelir, sınırlı basan ve benzeri etkenler bazı kişilerin bu mesleği seçme cesaretini kırar. Bazı kişiler ise, başanlı bir psikoterapist olma özelliklerine sahip olduklan hakle, gerekli ilgi, güdü ve istekleri olmadığı için bu alanı tercih etmezler. Üçüncü grubu oluşturan kişiler, alanda çalışmaya başladıktan sonra, aslında psikoterapi mesleğinin kendilerine uygun olmadığını anlarlar. Mesleğin çekiciliği ve başarı şansı bu kişileri motive etmiştir, ama gerekli özelliklere sahip olmamaları düş kırıklığına uğramalarına yol açmıştır. Bazı kişilerse, hem kişisel özellikleri, hem de işlevsel güdüler nedeni ile psikoterapi uygulamaya uygun, üstelik de bu alanda çalışmaya heveslidirler. Doğal olarak bu kişiler, psikoterapist olarak uzun ve başarılı bir meslek yaşamı sürdürebilirler.