Sınırsız Toplumsal Katılım Bozukluğu tanısı alan çocukların, tanımadığı yetişkinlere yaklaşma ve onlarla etkileşime girme konusunda engellenme düzeyleri oldukça kısıtlıdır. Bu çocuklar sözel ve davranışsal olarak aşırı yakınlık gösterirler. Yabancı ortamlarda tanıdığı yetişkinlerden destek almaları veya onlarla göz ilişkisi kurmaları yetersizdir. Sınırsız Toplumsal Katılım Bozukluğu ile ilişkili; sıklık, cinsiyet oranı ya da aile örüntüsüne yönelik çok az veri bulunmaktadır. Bozukluğun etiyolojisinde; çocuğun temel duygusal gereksinimlerinin sürekli göz ardı edilmesi; sevgi, ilgi, duygusal yakınlık gösterilmemesi (ihmal edilmesi); fiziksel ve duygusal güven ortamının sunulamaması; sürekli olarak şiddetli ceza uygulamaları; birincil bakım verenin sık değişmesi ve güvenli bağlanmanın oluşamaması gibi nedenler bulunur. Tedavisinde ise mevcut bağlanma ilişkisini geliştirmek, yeni bağlanma ilişkileri ortaya koymak ve sorunlu davranışları azaltmaya yönelik tedavi modelleri sunulmalıdır.

Children who are diagnosed with disinhibited social engagement disorder are at a low level of being prevented from approaching and interacting with foreign adults. These children show verbal and behavioral extreme closeness. It is inadequate to get support from adult acquaintances in foreign settings or to establish eye contact with them. Associated with disinhibited social engagement disorder; there is very little data on frequency, sex ratio, or family structure. In the etiology of the disorder; constantly ignoring the child's basic emotional needs; not showing appropriate love, interest or emotional availability (neglect); the inability to present physical and emotional safe environment; constantly applying severe punishment; frequent change of the primary caregiver, and failure to establish a secure connection. Treatment modalities should be presented to improve existing attachment relationships, to reveal new attachment relationships, and to reduce problem behaviors in disinhibited social engagement disorder treatment.