Biriktiricilik bozukluğu, gereksinim duyulmayan, maddi değeri düşük, kullanılmayacak durumda olan birçok eşya ya da nesnenin aşırı alınması, saklanıp biriktirilmesi ve biriktirilen bu nesnelerin elden çıkarılması konusunda zorluk yaşanması şeklinde tanımlanmaktadır. Biriktiricilik bozukluğu ciddi bir halk sağlığı sorunudur. Yaratmış olduğu riskler açısından toplumsal ve bireysel sağlığı tehdit etmektedir. Ortalama başlangıç yaşı 12-13 yaş civarı olmakla birlikte tedavi arayışı genellikle 30'lu 40'lı yaşlarda olmaktadır. Görülme sıklığı %2-%6 civarındadır. Önceleri Obsesif Kompulsif Bozukluğun (OKB) bir alt kümesi veya Obsesif Kompulsif Kişilik Bozukluğunun (OKKB) tanı ölçütünden birisi olarak kabul edilmekte iken 2013 yılında yayımlanan Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı-5'inci Basım (DSM-5) ile birlikte ayrı bir bozukluk olarak tanımlanmıştır. Bu makale ile son 20 yılda üzerinde çok fazla araştırma yapılan biriktiricilik bozukluğu kavramının güncel bilgiler eşliğinde tartışılması amaçlanmıştır.

Hoarding is defined as the excessive withdrawal, storage and saving of many objects or objects which are not needed, are of low value and are not to be used, and that there is a difficulty in removing these saving objects. Hoarding is a serious public health problem. It threats to social and individual health because of the risks it creates. Average age at onset 12-13 years and the search for treatment is usually in the 30s and 40s. The prevalence is around 2-6%. In last years it is considered as a subset of Obsessive-Compulsive Disorder (OCD) or one of the diagnostic criteria of Obsessive-Compulsive Personality Disorder (OCD), and it is considered to be a separate disorder with the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5th Edition (DSM-5) published in 2013. This article aims to discuss the concept of hoarding disorder, which has been extensively investigated over the last 20 years, in the context of current information.