Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi; 2018;7(2):62-71
Aile Hekimliği Uzmanlarının Depresyon Tedavisine Bakışı
Y Yıldız, D Sunay, MA Akkuş
Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ankara
Depresyon tedavisinde bilişsel davranışçı terapi ve farmakoterapi, deneysel olarak etkinliği kanıtlanmış tedavilerdir. Çalışmamızda depresyonlu hastaların başvurduğu Aile Hekimliği Uzmanlarının depresyon tedavisine yaklaşımları araştırıldı. Araştırmaya 29 Ekim 2008 – 29 Aralık 2008 tarihleri arasında ulaşılan 100 Aile Hekimliği Uzmanı katıldı. Aile Hekimliği Uzmanları’na 32 sorudan oluşan bir anket uygulandı. Elde edilen veriler; Betimleyici İstatistik Çalışması, Chi-Square Testi, Mann-Whitney U Testi ve Kruskal-Wallis H testi ile değerlendirildi. Depresyonu olan hastaların psikoterapisinin uzmanlara bırakılması mı gerektiği ile ilgili soruya “evet” cevabı veren Aile Hekimliği Uzmanları’nın kendilerini depresyonu takip ve tedavide yeterli hissetme düzeyi, “hayır” cevabı veren Aile Hekimliği Uzmanları’na göre düşüktür (p=0,026). Ağır depresyon vakalarının temelinde biyokimyasal anormallik yattığı ile ilgili soruya olumlu cevap verme ile psikoterapinin depresyonu olan hastalarda başarısız olma eğilimi olduğu sorusuna olumlu cevap verme arasında anlamlı ilişki saptandı (χ2 (1)= 4,07, p
Attitude of Family Physicians to Depression Treatment
Cognitive Behavioral Terapy and pharmacotherapy are experimentally proven to be effective in treatment of depression. In this study, the attitude of Family Physicians for patients with depression towards depression treatment have been investigated. A hundred Family Physicians (FP) who were reached between 29 October 2008–29 December 2008 participated to the research. A questionnaire including 32 questions was performed. The collected data are analyzed by Descriptive Statistic Study, Chi-Square, Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis H tests. It was found that the Family Physicians who answered the question whether the psychotherapy of the depressive patients should be left to specialists as “yes” have a lower level of feeling of self sufficiency about monitoring and treatment of the depression than the ones who answered as “no” (p=0.026). It was found that there was a significant relation between giving positive answers to the questions about abnormalities related to biochemistry of heavy depression occurrences and psychotherapy tends to be unsuccessful for the depressive patients (?2 (1)= 4,07, p