Kolektif travmalar meydana geldiği toplumun ruh sağlığı üzerinde ciddi etkilere sahip olsa da, asıl zorluk onca zulümden sonra birlikte yaşamanın nasıl mümkün olabileceği sorununu çözmektir. Ruanda, Güney Afrika, Yugoslavya, Þili ve Uruguay gibi ülkelerde travma maðdurlarý sýklýkla iþkencecileriyle yan yana yaþamak zorunda kalmýþ, bu durum toplumun yeniden inþa sürecinde neredeyse aþýlmaz sorunlara yol açmýþ, kolektif yaralarýn iyileþmesi hakikat, adalet, tazminat, restorasyon, baðýþlama ve uzlaþma gibi konularla uðraþmayý gerektirmiþtir. Kolektif travmalar hem bireysel hem de toplumsal boyutlarda ki çalýþmalar ile çözülüp kuþaklararasý aktarýmý önlenebilir. Maðduriyet ve saldýrganlýk döngüsünün kýrýlarak barýþ inþa edilebilmesi için hakikat, anlaþýlma, uzlaþma, baðýþlama ve onarýcý adaleti kapsayan barýþçýl sorun çözme yollarýyla etnik ve ülkeler arasý çatýþmalara yaklaþýlmalýdýr. Nefret, utanç ve suçluluk duygularýný bir kuþaktan ötekine aktaran zinciri koparmak için her þeyden önce maðdurlarýn, faillerin ve suça ortak olanlarýn birbirleri ve vicdanlarý ile buluþmasý gerekmektedir.

Although collective traumas have a serious impact on the mental health of the community, the real challenge is solving the problem of how to live together after all committed persecutions. In countries like Rwanda, South Africa, Yugoslavia, Chile and Uruguay, trauma victims often had to live side by side with torturers, which has led to almost insurmountable problems in the community's reconstruction process and the healing of collective wounds had to deal with issues such as truth, justice, compensation, restoration, forgiveness and reconciliation. Collective trauma can be solved with both individual and societal studies to prevent generational transmission. For peace building through breaking the cycle of victimization and aggression, it is necessary to approach ethnic and transnational conflicts with a peaceful problem-solving approach involving truth, understanding, reconciliation, forgiveness and restorative justice. Above all, to break the chain that transfers the feelings of hatred, shame and guilt to one another, it is necessary the victims, the offenders and their partners to meet each other and their consciences.