Amaç: Dikkatsizlik körlüğü (DK), gözlemcinin beklenmedik uyarıcıyı görememe hatasını ifade etmektedir. Bu çalışmanın amacı, hazırlama türünün (algısal hazırlama, kavramsal hazırlama, hazırlama yok) ve duygusal içeriğin (olumlu, olumsuz ve nötr) DK üzerindeki etkisini, davranışsal ölçümler (DK var, DK yok) ve göz izleme ölçümleri (ilk odaklanma süresi, toplam odaklanma süresi ve toplam odaklanma miktarı) aracılığıyla incelemektir. Yöntem: Araştırmaya toplam 193 gönüllü erkek üniversite öğrencisi katılmıştır. DK’yı ortaya çıkarmak için olumlu, olumsuz ve nötr temalı üç video oluşturulmuştur. İlk aşamada katılımcılara, hazırlama amacıyla beş fotoğraf (beklenmedik uyarıcı: Zorro, Vandetta, doktor, hakim, işçi kostümü giymiş bir kişi) gösterilmiştir. İkinci aşama olan oyalama görevi yani 30 basit matematik işlemin yaptırılmasının ardından, üçüncü aşamada katılımcılara DK videolarından biri izletilmiş ve katılımcılar videoyla ilgili soruları cevaplamışlardır. Katılımcılar 3 (Hazırlama türü: Algısal, kavramsal, hazırlama yok) x 3 (Duygusal bağlam: Olumlu, olumsuz, nötr) faktörlü desene uygun 9 farklı deneysel koşula rastgele atanmıştır. Son olarak, katılımcılardan DK ile ilgili davranışsal ve göz izleme ölçümleri alınmıştır. Bulgular:Davranışsal ve göz izleme ölçümleri açısından, hazırlama türleri arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Buna karşın, duygusal bağlam türleri arasında davranışsal ölçümler açısından fark yokken; tüm göz izleme ölçümleri açısından anlamlı bir fark vardır. Olumsuz bağlamda, beklenmeyen uyarıcıya toplamda daha az odaklanma yapılmış ve daha kısa süre bakılmıştır. Ek olarak, DK olanlar beklenmeyen uyarıcıya DK olmayanlardan daha kısa süre ve daha az bakmışlardır. Sonuç: Bakar körlük olgusu bir kez daha deneysel olarak gösterilmiştir. Hazırlamanın ve duygusal bağlamın davranışsal veri üzerinde bir etkisi olmasa da, göz hareketleri duygusal bağlamdan etkilenmiştir. Mevcut bulgular duygu ve dikkat arasında bir ilişki olduğunu göstermektedir.

Objective: Inattentional blindness (IB) refers to an observer’s failure to notice unexpected stimulus. The aim of this study was to investigate the effects of the priming type (perceptual, conceptual, and no priming) and emotional context (positive, negative, neutral) on IB with behavioral (IB, non-IB) and eye tracking measurements (latency of first fixation, total fixation time, and total fixation count in response to unexpected stimuli). Methods: A total of 193 volunteered male university students were invited in the study. Three thematic videos (positive, negative, and neutral) were created to capture the IB. In the first stage, five pictures (a model dressed in different costumes Zorro as an unexpected stimulus, Vendetta, a judge, a doctor, and a worker) were shown to the participants for priming. In the second stage, a distractor task which involved 30 simple arithmetic operations were given. In the third stage, one of the thematic IB videos were shown to the participants, and then they answered the questions about those videos. Participants were assigned randomly to 9 different experimental conditions according to a 3 (Priming Type: Perceptual, Conceptual, No Priming) x 3 (Emotional Context: Positive, Negative, Neutral) factorial design. Finally, behavioral and eye tracking measurements were collected. Results: Main and interaction effects of priming type and emotional contexts were not significant in terms of the behavioral measures. In addition, there were no significant differences between types of priming for eye tracking measures. However, there were significant differences between types of emotional contexts in all eye tracking measurements. In the negative context, participants made less total fixation, and looked shorter to unexpected stimulus than positive and neutral contexts. In addition, non-notifiers made less total fixation, and looked at unexpected stimulus for a shorter time compared to notifiers. Conclusion: The fact of “looking without seeing” was again demonstrated experimentally. Priming and emotional context did not affect behavioral data, but eye movements were affected from the emotional context. Current findings showed a relation between emotion and attention.