Amaç: Çalışmanın amacı, tedaviye başvuran bir grup depresyon hastasının intihar düşüncesi ile 26 değişken arasındaki korelasyonu, koruyucu ve yordayıcı faktörleri tespit etmek. Yöntem: Geriye dönük ve natüralist bir çalışma dizayn edilmiş ve 2011 ile 2017 yılları arasında İstanbul’da özel bir psikiyatri kliniğinde yapılmıştır. Çalışmaya ilaç kullanmayan 1902 depresyon hastası katılmıştır. Ayrıca, Hamilton Depresyon Ölçeği, Hamilton Anksiyete Ölçeği, İçgörü Değerlendirme Ölçeği ve Yaşam Kalitesi Ölçeği kullanılmıştır. Her katılımcıya intihar düşüncesi sorulmuştur. İntihar düşüncesini etkileyen anlamlı faktörleri saptamak için tek değişkenli analiz ve öngörücü modelleme kullanılmıştır. Bulgular: 1082 kadın ve 820 erkeğin katıldığı çalışmada, 999 (%52.4) katılımcı intihar düşünce- sini rapor etmiştir. Yüksek oranda intihar düşüncesi ile ilişkili olan 26 faktörden, yüksek yoğunluktaki depresyon, düşük yoğunluktaki anksiyete, düşük yaşam kalitesi ve düşük içgörü yordayıcı olarak tespit edilmiştir. Alıcı işletim karakteristik eğrisi analizi, 21’den yüksek olan Hamilton Depresyon Ölçeği puanlarının 76’dan düşük Yaşam Kalitesi Ölçeği puanları ile ilişkili olduğunu göstermiştir. Ayrıca, 14’ten yüksek Hamilton Depresyon Ölçeği Puanları, 24’ten düşük Hamilton Anksiyete Ölçeği Puanları ve 75’ten düşük Yaşam Kalitesi Ölçeği puanları intihar düşüncesini takip etme aracı olarak kullanılabilir. Sonuç: Yüksek yoğunluktaki depresyon, düşük anksiyete, yaşam kalitesi ve içgörü, düşen libido veya iştah, ailede psikiyatrik hastalık geçmişi ve konversiyon intihar düşüncesinin artmasında etkili olan faktörlerdir. Anksiyeteyi provake etmek bir dereceye kadar intihar düşüncesinin azalmasına yardımcı olabilir. Ayrıca, depresyon hakkındaki içgörüyü artırmak, daha düşük yoğunluktaki depresyona erken müdahale etmek ve yaşam kalitesini yükseltmek, uygun psikoterapötik yaklaşımlar yolu ile kişinin sosyal destek ağını eğitmek koruyucu adımlar olabilir.

Objective: Aim of the study was identifying correlates, protectors and predictors of suicidal ideation among 26 variables in a Turkish outpatient population. Method: A retrospective and naturalistic study was designed and it was set in a private psychiatry clinic in Istanbul between 2011 and 2017 years. 1902 drug-free depressed patients were participated. Turkish versions of the Hamilton Depression Scale (HAMD), Hamilton Anxiety Rating Scale (HARS), Insight Evaluation Scale, and Quality of Life Scale (WHOQOL-BREF) were used. Each participant also was asked about suicidal ideation. Univariate analysis and predictive modeling were used to identify significant factors affecting suicidal ideation. Results: 1082 women and 820 men were included; 999 (52.4%) reported suicidal ideation. Of the 26 factors associated with a high rate of suicidal ideation, high severity of depression, low severity of anxiety, low quality of life, and low insight were predictive. Receiver operating characteristic curve analysis showed that HAMD >21 for men was associated with a quality of life <76; in addition, HAMD >14, HARS <24, and WHOQOL-BREF <75 can be used as follow-up tools in suicidal ideation. Conclusion: Contributing factors to increased suicidal ideation include decreased libido or appetite, high severity in depression, low quality of life, low anxiety and insight, family history of psychiatric disorder, and conversive seizures. Provocation of anxiety may be helpful in reducing suicidal ideation to some extent. In addition, protective actions may include increasing insight about depression, early intervention to lower depression severity, and increasing quality of life, educating the person’s social support system via proper psychotherapeutic approaches.