Gerekçe: Kendine zarar verme davranışı kişinin bilinçli ölüm isteği olmadan doku hasarı ile sonuçlanan, kendi bedenine yönelik girişim olarak tanımlanır. Yapılan çalışmalarda kendine zarar verme davranışı (KZVD) olan kadınlarda, çocukluk çağı istismarının sıklıkla görüldüğü, bazı durumlarda yeme bozukluklarının da bu tabloya eşlik ettiği saptanmıştır. Bu çalışmada, cinsel istismar öyküsü bulunan hastalardaki kendine zarar verme davranışı ve yeme bozukluğu ilişkisini araştırılarak, hasta tarafından doğrudan açıklanması güç olan bu durumun, öngörülebilirliği değerlendirilmiştir. Yöntem: Cinsel istismar öyküsü olan 42 erişkin kadın hasta sosyodemografik özellikler, kendine zarar verme, yeme bozukluğu ve intihar girişimeleri açısından incelendi. Kendine zarar verme davranışı olan ve olmayan olarak iki gruba ayrılan hastaların sonuçları non-parametrik t-testi ve ki-kare testi uygulanarak karşılaştırıldı. Sonuçlar: Kendine zarar verme davranışı olan grupta yeme bozukluğu ve intihar girişimlerinin diğer gruba kıyasla sık olması istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Değerlendirme: Ülkemizde çocukluk çağı istismarının zor konuşulan ve sorgulanan bir konu olduğu gözönüne alınırsa, kendine zarar verme davranışı ve yeme bozukluğunun bir arada görüldüğü durumların çocukluk çağı istismarı için bir sinyal vazifesi görebileceği akılda tutulmalıdır.

Objective: Self-mutilating behavior^ defined as deliberate harm to ones body resulting in tissue damage, without willing to die. Some researches suggest that in female patients with self-mutilating behavior, childhood abuse is disclosed very often and in some conditions eating disorders can accompany. In this study, by examining the relation of self-mutilating behaviors and eating disorders in patients with a history of childhood sexual abuse, the predictability of this issue which can be" hard to reveal, is evaluated. Method: 42 female adult patients were evaluated in terms of sociodemographic features, self-mutilating behavior, eating disorder, and suicide attempts. After dividing the patients in to two groups according to the presence of SMB, the results were compared by using non-parametric t-test and chi-square test.
Results: In the group in which self-mutilating behavior is present, the higher frequency of eating disorders and suicide attempts compared to the other group, was found statistically significant.
Discussion: As one can think that this subject is hardly spoken in our country, self-mutilating behavior with eating disorder can be taken as a signal childhood abuse.