Epilepsi tekrarlayan ataklarla seyreden kronik bir
hastalıktır. Hastaların çoğunda bilişsel fonksiyonlar
eski performansını koruyabilmesine rağmen,
dirençli epilepsiler genellikle bu derece şanslı
değillerdir. Bilişsel fonksiyonlarda global bozulma
olarak kısaca tanımlanabilen demansın hafif ve
daha ağır görünümleri epilepsinin mutlak bir sonucu
olmasa da epileptik olguların önemli bir kısmında
karşımıza çıkmaktadır. Her birinin katkısı farklı
düzeyde olsa da epileptik olgularda demans; erken
başlangıç yaşı, sık nöbetler ve interiktal anormalliklere
bağlı beynin anormal elektriksel aktivitesi,
Antiepileptikler gibi zararlı nörokimyasal ajanlar ve nöbete
sekonder kafa travmalarının nörodejeneratif etkilerinin
kümülasyonu sonucu gelişmektedir. Tüm
bu etkenler fonksiyonel beyin rezervinin şaşırtacak
kadar genç yaşta tükenmesi olasılığını doğurmaktadır.
Epileptik olgularda tedaviye erken
başlanılmasının ve özellikle dirençli epilepsilerde
tedavi planı yapılırken, cerrahi ile radikal çözüm
şansının tüm bu yıkımın önüne geçerek hastanın
yaşam kalitesinin arttırılabileceği olasılığı göz
önünde bulundurulmalıdır.