Tourette sendromu, motor ve vokal tiklerle karak-terize, çocukluk çağı başlangıçlı, kronik nöropsikiy-atrik bir bozukluktur. Son yıllarda, bu sendrom gelişimde rol oynayan genetik, nörobiyolojik, psikolojik ve çevresel etkenlere yönelik çalışmalar için model bozukluk olarak ele alınmaktadır. Tourette sendromlu kişilerin beyin yapılarına ilişkin ilk araştırmalar otopsi örnekleri ve BT ile yapılmıştır ve karakteristik bir bulgu saptanmamıştır. Özellikle son 10 yılda kapsamlı MRI teknikleri, SPECT ve PET kullanılarak yapılan çalışmalarda, bu bozukluğun nörobiyolojisi ile ilgili önemli veriler elde edilmiştir. Bu veriler, Tourette Sendromunun patogenezinde, basal gangliya ve bununla bağlantılı talamik ve kortikal yapıların rol oynadığını düşündürmektedir. Çalışmaların bir çoğunda basal gangliya yapılarında "hypoplasia" (yetersiz gelişme) ve "hypofunctionality" (işlevselliğinde azalma) dikkat çekmektedir.

Tourette Syndrome is a chronic neuropsychiatric disorder of childhood onset, characterized by motor and vocal tics. In recent [year]s, Tourette Syndrome has emerged as a model disorder to study the interplay of genetic, neurobiological.psy-chological, and environmental factors during devel­opment. First investigations about the brain struc­ture of patient with Tourette Syndrome have been made on autopsy and there were a few researches using CT. There was no characteristic finding at that time. However during the past decade researches made by using high technology such as MRI, SPECT, PET have found some important clues regarding neurobiology of this disorder. These data suggest that basal ganglia and related thalamic and cortical structures may play role in the pathogenesis of Tourette Syndrome. Most of the studies have showed hypoplasia and hypofunc­tionality in basal ganglia structures.