Bu çalışma 6 aylık bir zaman diliminde A.Ü.T.F. Psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi gören psikotik hastaların yakınlarıyla yapılmıştır. Amaç: hasta yakınlarının akraba gruplarına ilişkin deneyim, düşünce ve duygu açısından geri bildirimlerini saptamaktır. Yöntem: 43'ü kadın 57'si erkek olan denekler, akraba grup çalışmalarına alınmış, veri toplama aracı olarak kullanılan soru formu, hasta yakınlarına girdikleri oturum bittiğinde amacın anlatıldığı bir görüşme sonunda uygulanmıştır. Bulgular: Deneklerin demografik özelliklerine bakıldığında yaş yığılmasının 25-34 yaş diliminde olduğu, pek çoğunun evli olduğu, eğitim yığılmasının %37 ile ilk ve gene % 37 ile ona öğretimde olduğu ve yarıya yakın deneğin memur olduğu ve işsiz deneğin olmadığı görülmektedir. Hastaya yakınlıkta ön sırayı 1/4'ü geçen oranda kardeşler almaktadır. Deneklerin %75'i akraba gruplarında, istediklerini dile getirebilmiş, %90'a yakını da konuşulanları izleyebilmiştir. Deneklerin %85'i sorularına yanıt bulmuş ve yanıt buldukları seçenek listesinde 166 konuyu işaretlemişlerdir. Yanıt bulunan konuların ilk üçü, sırayla (1) taburculuk sonrası tutum hakkında bilgilenmek, (2) diğer zor durumdaki ailelerin varolduğunu görerek rahatlamak ve (3) ilaçları düzenli almanın önemidir. Toplantıya katılanların %12'si kendini engellenmiş hissetmiş ancak engellenenlerin yarısı neden engellendiğini belirleyememiştir. Tartışma: İletişim sürerken denekleri en kaygılandıran seçenekler (1) Çevrenin hastalara bakışı (2) Özel sorunlarını ortaya getirmek zorunda oluş (3) Hastalığın tekrar edebileceğidir. Deneklerin yarıdan çoğu başkalarına yardım edebilmiş ve %99'u akraba toplantısından çeşitli derecelerde yararlanmıştır. Yalnız bir denek hiç yararlanmadığını işaretlemiştir. Deneklerin % 96'sı hastası hastanedeyken, % 82' si ise hastası taburcu olduktan sonra akraba gruplarına katılmayı istemektedir.