Yaşlanma ile mental aygıtta bazı değişiklikler olur. Bu değişiklikler, özellikle narsistik yolla benlik saygısı düzeyinde olmak üzere egonun işlevini sürdürmeyi zorlaştırır. Bu durum savunma mekanizmalarını aşırı kullanılmasına ve çeşitli emosyonel ve davranışsal reaksiyonlara yol açar. Önemli yaşam olaylarının sürmesi, yaşamdaki rollerin değişmesi, sosyal desteğin olmayışı ve kronik tıbbi hastalıklar nedeniyle, yaşlılar psikiyatik hastalıklar açısından yüksek risk altındadırlar. Yaşlılar arasında depresif semptomların prevalensi yüksektir ve bu yaşlılarda biyolojik tedavilerin kullanımı tercih edilmektedir. Ancak biyolojik tedaviler yaşlıdaki tüm sorunları çözemezler. Psikoterapi gerekebilir. Yaşlıda başarılı psikoterapi için bazı modifikasyonlar gerekli ise de, yaşlılar kognitif terapi, destekleyici psikoterapi yaşamı gözden geçirme gibi psikososyal müdahalelere gereksinmeleri olabilir.

With ageing, the mental apparatus undergoes some changes which make it harder for the ego to maintain the level of its functions and especially the level of self-esteem upon the narcissistic path. This leads to increased utilisation of defence mechanism and manifestation of varous emotional or behavioral reactions. Because of significant continuining life events, altered life roles, lack of social support and chronic medical illnesses, elderly people are at high risk of psychiatric illness. The prevalence of depressive symptoms in this elderly population is in fact high and there is a preference about using biological treatment but biological treatments cannot solve all the problems in the elderly. Although some modifications in the approach is necessary for successful. Psychotherapy with the elderly, older people might well require psychosocial interventions such as cognitive therapy, supportive psychotherapy and life-review approach.